1. BÖLÜM

113 16 2
                                    

Sevmek dilek tutmak gibidir söylediğin an kaybedersin.

●○●○●○●○●○●○●○●○

Ben Asel Karaca 23 yaşındayım üniverste 4. sınıfım .Hayatım sayamayacağım kırıklar ile dolu . Gözlerim bir askerin bile göremeyeceği kadar kanla dolu .İnsan nasıl bir varlıksa insanın tanımı neyse bu tanıma tamamen uzak olan ben bu yaşıma kadar hep hayata tutunmaya çalıştım. Sahi insanın tanımı neydi ya da insanın bir tanımı var mıydı?Annemin ben küçükken söylediği bir söz vardı .
" Gören bir gözün kırılan bir kalbin olduğu sürece insansındır."
Ama benim artık ne gören bir gözüm ne kırılan bir kalbim var . Herşey o kadar üstüste geldi ki artık herşeye karşı hissizim .

○●○●○●○●○●○●○●

Küçük evim de yine yanlız bir sabaha uyandım. Kahvaltımı yaptıktak sonra okula gitmek için hazırlandım haftaya vizelerim başlıyacaktı onun için bu derslere girmem gerekiyor. Hızlıca evden çıkıp iki sokak ötedeki durağa yürüdüm.
İlk ders psikolojiye giriş dersiydi . Sınıfa girdiğimde profesör derse girmişti bende özür dileyip sınıfa girdim . Ders çıkışı kafeteryaya gitmek için merdivenlere doğru giderken peşimde birinin olduğunu hissedip arkamı döndüm kimseyi göremeyince tekrar önüme dönüp yürüdüm ve boş olan bir masaya oturdum. Kafeteryada oturmuş hayatı sorgularken daha önce birinin bana söylediği bir sözü hatırladım.
" Sıkı çalış , sıkı çalış ve daha sıkı çalış . Bugün verceğin çaba yarın duracağın yeri ve göreceğin manzarayı belirler."
Be değil miydi hayattın özeti sıkı çalışmak ve duracağın yeri belirlemek önceden çok sevdiğin bu meslek artık sadece hayatımı devam ettirmek için verdiğim bir çabaydı ...

Evet ilk bölüm bu kadar bu yazdığım ilk kitaptı umarım beğenirsiniz 💖💖💖💖

İçimdeki SavaşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin