Köhne | Texting

affetim.

kardensay
"uzun oldu, ne zor oldu.
kalp yoruldu, dön gel.
affettim, kendini akla yalnız gel."
                            13.10.2019 , 23;59

soluktenliköhne alıntıladı.
"yalnız sanadır bu hasretim."
                           20.01.2020 , 20;20

kardensay
"hasretim sendin, hasretin ben değilken.
yalnız sanaydı, yalnız sen yokken.
hatta hiç yokken."
                         13.11.2019 , 23;59

yokluğuna alışmıştım aslında, alıştığımı sanıyordum ya da. kendimi kandırmaktan nefret ederken, bir gün sevgiyle kucaklayacağını düşlüyordum. ne acı ama. ne acı. kulaklarıma giren buğulu sesinin, verdiği sızı en çok acı. bir gün girer miydin, kadife sözlerinle duyularıma.. bir gün öpebilir miydim, yeni kesilmiş sakallarından.. sahi diyorum, yok olacaksın duyularımda. bir gün değil de ileride. seni unutmak bile korkutuyorken hemde, unuttuğum da kandırılamayacak bir zihinle baş başa kalacağım.

en çokta o'na üzülüyorum, o kadına. karnındayken sonlandıramamış hayatını. bırakamamış kendini o çatıdan, tutmuşsun. ellerini bırakacaksan bedenini ne diye tuttun ki? karnını bir kez okşamayacaksan, karnındakini niye kurtardın ki? boşluk. acı. nefret. sende gördüklerim keşke bunlar olabilseydi, en azından ne hissettiğimi bilirdim. fakat ben, sana dâir hissetmem gereken hiçbir şeyi bilmiyorum. bir ân oluyor, fotoğraflarını öpücüklere boğuyorum. üstünden atamadığın o formayla uyuyorum. ayıcığımı kenara bırakıp, bana bir kez bile sarılmamış o adamın formasının beni koruyacağını düşünerek.

seni kaybetmekten korkuyor olmamı kullanman bir kenara, üstüne titriyorum. sadece bunu yapabiliyorum, uzaktan ama dibinde. nereye gidersen git, üstünde olan ruhum gölgene sığınacak. ruhum bile korkuyor senden, ruhuna değmekten. öyle bir serin rüzgar esiyor, bazen ateşiyle kavuran bir güneş doğuyor. ikiside sızı veriyor.. senden bana ne güneş doğuyor, ne rüzgar esiyor.

sızılar içinde bir başımayken geldin Köhne, üzgünüm. sadece sana yara kalırım, iz kalırım, hatırladıkça kanarsın.