High Standards

20."Σπίτι μου ή σπίτι σου;"

"Ακούς εκεί....
Βλέπεις, βλέπεις ότι ο άνθρωπος έχει θράσος;;;"

Βηματίζε νευρικά στο σαλόνι,ενώ ο Μάνος είχε γειρει στον καναπέ.Τα μάτια του έκλειναν,αλλά την άφηνε να ξεσπάσει.

"Κοιμάσαι μωρέ;
Πως μπορείς και κοιμάσαι;"

Του είπε πετώντας του ένα μαξιλάρι.
Ο Μάνος πετάχτηκε όρθιος.

"Πας καλά ρε;
Είπαμε να σε στηρίξω,να σου συμπαρασταθώ,αλλά δεν μπορώ άλλο.
Νυστάζω."

Η Κλειώ πήγε κοντά του και τον αγκάλιασε εμφανώς πιο ήρεμη.

"Συγνώμη Μάνο μου..."

Χαλάρωσε κι εκείνος.

"Γιατί με τυραννας μωρή βραδιάτικα;
Αφού σε θέλει και τον θέλεις γιατί δεν του κάθεσαι να ηρεμήσουμε όλοι;"

"Μάνο...."

Είπε σοβαρά κι αμέσως αναθεώρησε.

"Με θέλει λες ε;"

Το βλέμμα του ήταν αρκετό.Δεν της απάντησε καν.

"Ας με θέλει.Με είχε και πήγε...και....άντε να μην τα θυμηθώ παλι. .."

"Ωχ!πάλι τα ίδια θα λέμε;
Έχουν περάσει αιώνες από τότε, ήσασταν και μικροί...δες το σαν μια ευκαιρία και προσπάθησε."

"Ναι...αλλά...."

"Σκάσε."

"Μα ....κι αν...."

"Σκάσε."

"Με θέλει ε;"

"Πεθαίνει λέμε...."

"Λες να ζηλεψε;"

Ο Μάνος χαμογέλασε.

"Τι ;;;;"

"Πες μου σοβαρά τώρα,είσαι ηλίθια ή το παίζεις;"

"Έτσι κι αλλιώς δεν με ενδιαφέρει λεμε...."

"Ναι.....Τέλος πάντων... βέβαια χάρη στη γοητεία μου και το ακαταμάχητο σεξαπίλ μου εκδηλώθηκε."

"Χαχα η έκφραση του όταν σε είδε ....απλά δεν υπήρχε."

"Είδες που σου λέω;
Να κοιμηθούμε τώρα;
Δεν αντέχω άλλο...."

"Ναι Μάνο μου,να κοιμηθούμε, αλλά να ξέρεις δεν τον θέλω"

Ο Μάνος χασμουρηθηκε και έφυγε για το δωμάτιο του.

"Ο,τι πεις....Νύχτα...."

"Μάνο....."

"Τι είναι πάλι..;"

"Τίποτα.Σε αγαπώ."

"Το ξέρω"

Η Κλειώ ξάπλωσε στο κρεβάτι της και σκεφτόταν όλα όσα είχαν γίνει.
Έκανε υποθέσεις για τη ζωή της χωρίς να μπορεί να ξέρει τι θα γινόταν.
Αν δεν της είχε φερθεί έτσι τότε;
Αν δεν είχαν χωρίσει;
Αν δεν είχε γυρίσει ποτέ;
Τι θα γινόταν αν...;
Με όλες αυτές τις σκέψεις την πήρε ο ύπνος ξημερώματα.