High Standards

15."ΣΧΕΔΙΑ"

Όλο το βράδυ την σκεφτόταν.
Να είχε όντως σχέση;
Άραγε πως να ήταν αυτός;
Μήπως ήταν καλύτερος του;

Όχι.Αυτο με τίποτα!
Μόνο εκείνος ήταν για την Κλειώ,κάνεις ποτέ δεν θα ήταν ικανός να την κάνει να νιώσει όπως ο ίδιος.
Η Κλειώ του ανήκε χρόνια τώρα ψυχή και σώμα,όπως κι εκείνος ανήκε στην Κλειώ κι ας μην της το είχε πει ποτέ.
Μπορεί να την πλήγωσε κάποτε αλλά με το δικό του μυαλό το είχε κάνει για καλό, για να γυρίσει κάποτε σε εκείνη για πάντα.
Τα λόγια του θείου του στριφογυριζαν στο μυαλό του.

Είχε δίκιο, όμως έπρεπε να είναι προσεκτικός αν ήθελε να πετύχει το στόχο του.Η Κλειώ ήταν πολύ έξυπνη για να την ξεγελάσει με κάποια τυχαία, έπρεπε να μελετήσει πολύ καλά το επόμενο βήμα του.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του με τα ρούχα, στο χέρι του ένα ποτήρι με ποτό,η τηλεόραση έπαιζε από ώρα, όμως το μυαλό του ήταν κολλημένο στο παρελθόν,στη μέρα που την γνώρισε,στα βράδια που την είχε στην αγκαλιά του,αχ αυτά τα βράδια.
Κι έπειτα στη μέρα που τελείωσαν όλα.

Τινάχτηκε αναστατωμένος από το κρεβάτι.

"Μα βέβαια... πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα..."

Πήρε το τηλέφωνο στα χέρια του κι έψαξε για μια συγκεκριμένη επαφή,χτυπησε δυο φορές και απάντησε.

"Σε χρειάζομαι.Ποτε μπορείς να είσαι εδώ;"

Μετά από λίγο τερμάτισε την κλήση κι ένα χαμόγελο είχε χαραχτεί στα χείλη του.

Θα έπαιζε το τελευταίο του χαρτί,αν δεν έπιανε κι αυτό δεν μπορούσε να φανταστεί τι άλλο έμενε να κάνει.
Ήξερε ότι αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν παρακινδυνευμένο αλλά έπρεπε να το ρισκάρει, δεν είχε επιλογή και δεν ήξερε καν τον αντίπαλο.
Γαμωτο, δεν ήξερε ούτε πως είναι.
Κι αν ήταν σοβαρή η σχέση τους;
Όχι, όχι ούτε σαν σκέψη δεν του άρεσε.

"Ηλίθιε.Σκατα τα εκανες"

Έβρισε τον εαυτό του για την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα,το ποτήρι που κρατούσε εκσφενδονίστηκε στον τοίχο απέναντι του.

Έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα.....

..................…................…..................

Το επόμενο πρωί μπηκε φουριοζος στο γραφείο του κυρίου Παύλου.

"Θέλω χάρη"

Του είπε χωρίς περιστροφές

Ο θείος του τον κοίταξε και Χαμογελασε.

"Να υποθέσω ότι έχει να κάνει με την Κλειώ.Τι πρωτότυπο;"

"Αχ να χαρείς μην αρχίζεις,θα μου κάνεις τη χαρη ή να φύγω;"

Του είπε εκνευρισμένος και σηκώθηκε από την καρέκλα.

"Κάτσε κάτω κι άσε τις ευθιξιες σε εμένα"

Έκατσε στη θέση του,σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο γραφείο.

"Θέλω να κάνεις ένα πάρτι"

Ξεφυσηξε ο άνθρωπος ανακουφισμένος.

"Για αυτό με ζαλίζεις πρωινιατικα;
Τον άλλο μήνα είναι το ετήσιο πάρτι της εταιρείας,τα έχω όλα κανονισμένα"

"Δεν κατάλαβες...θέλω να κάνεις ένα πάρτι χθες"

"Θες να με τρελάνεις πρωί πρωί;Τι ασυναρτησίες λες παιδάκι μου;"

"Θέλω να κάνεις ένα κάπως πιο ιδιωτικό πάρτι, σπίτι σου."

Ο κύριος Παύλος βολεύτηκε καλύτερα στην πολυθρόνα του,του είχε τραβήξει την προσοχή.

"Για λέγε...Τι εννοείς 'πιο ιδιωτικό';;"

"Να....έλεγα να κάνεις ένα πάρτι από αυτά τα ωραία που διοργανώνεις ....απλά θα είναι για τα στελέχη της εταιρείας"

"Μάλιστα.Θες συγκεκριμένα στελέχη ή όλα;"

"Θειε... αφού ξέρεις, γιατί με τυραννας;"

"Και για ποτέ λες να το κάνω;"

"Το συντομότερο και σήμερα αν γίνεται.''

"Έχεις παλαβωσει παιδάκι μου; Μεθαύριο.Αν θες..."

Του είπε μετά από μια σύντομη παύση.

"Μεθαύριο....;Εστω.Θειε πρέπει οπωσδήποτε να δω κάτι.Προσπαθησε να είναι μεθαύριο σε παρακαλώ...."

"Βλέπω....κάτι άκουσες από αυτά που σου είπα.Για πες κανονισες κάτι;"

"Ναι, δηλαδή όχι, δηλαδή ναι αλλά όχι ακόμα.Πρωτα θέλω να εκτιμήσω την κατάσταση για αυτό εννοείται ότι εκτός από τα στελέχη καλούμε και τους συντρόφους τους.. "

"Και ύστερα;;;"

"Ύστερα,ξέρω πολύ καλά τι θα κανω, αρκει να πάνε όλα καλά στο πάρτι."

"Έχε χάρη βρε που σου έχω αδυναμία.
Και τώρα άδειαζε μου τη γωνία γιατί έχω κι ένα πάρτι να διοργανωσω"

Ο Χάρης έφυγε από το γραφείο του με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.
Είχε έρθει η ώρα!

"Αγαπημένες μου,
Νέο κεφάλαιο κι ο Χάρης κάτι πονηρό έχει στο μυαλό του.

Ερώτηση κρίσεως:
Θέλετε κεφάλαιο το επόμενο κεφάλαιο εδώ ή στο seashell;

Περιμένω εντυπώσεις....
Μέχρι το επόμενο.....

xxx