High Standards

29.ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΏΡΑ''

Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιασμενους και πιο ερωτευμένους από ποτέ.
Άυπνοι κι οι δυο όμως τα πρόσωπα τους έλαμπαν.

"Πάω να φτιαξω καφέ,μην αργήσεις"

"Δεν θέλω να σηκωθώ ποτέ από εδώ"

Του είπε η Κλειώ καθώς τεντωνοταν στο κρεβάτι.

"Ούτε εγώ θέλω.Τι λες να κάνουμε κοπανα σήμερα;"

"Όσο δελεαστική και αν είναι η πρόταση σου , ξέρεις ότι αυτό είναι αδυνατο στην παρούσα φάση, έχουμε μείνει πίσω"

"Γιατί πρέπει να με γειωνεις έτσι;"

"Ελα σήκω γιατί θέλω καφέ.Υπομονη μέχρι το Σαββατοκύριακο"

Απρόθυμα εγκατέλειψε το κρεβάτι και την Κλειώ.

Έφτασαν στο γραφείο με λίγα λεπτά διαφορα, δεν ηθελαν να δώσουν δικαιώματα...
Μόλις μπήκε η Κλειώ στο γραφείο,ο Χάρης την περίμενε πίσω από την πόρτα,την τράβηξε και την φίλησε.

"Καλημέρα"

Του χαμογέλασε και του έδωσε κι εκείνη ένα φιλί.

"Νομίζω ότι έχουμε πει ήδη καλημέρα και μάλιστα περισσότερες από μία φορές..."

"Πίστεψε με τις θυμάμαι όλες..."

Της είπε με νόημα και της έκλεισε πονηρά το μάτι.

"Δουλειά τώρα"

Του είπε κι έκατσε στο γραφείο της.

"Τι... εκεί θα δουλέψεις;"

"Ναι.."

"Όχι ...σε θέλω εδώ κοντά μου,να σε νιώθω.Θα τελειώσουμε και πιο γρήγορα ε;;;"

Κοίταξε λίγο το ρολόι της και του έκανε νόημα να περιμένει.

Την κοίταξε απορημένος.

Δυο λεπτά αργότερα χτύπησε η πόρτα κι εμφανίστηκε η Μαιρούλα... ξέρετε το τσουλακι του τέταρτου.

"Καλημέρα Χάρη..."

Εκείνος δυσανασχετησε.Το μόνο που ήθελε ήταν να κάνει την Κλειώ να ζηλέψει, όχι να του γίνει τσιμπούρι.

"Καλημέρα"

Της είπε αυστηρά πρώτον για να μην εξαγριώσει την Κλειώ και δεύτερον για κόψει το θάρρος της μικρής.

"Με χρειάζεσαι κάτι;"

"Όχι και δεν νομίζω να σε χρειαστώ άμεσα,σε ευχαριστώ"

Η τσουλιτσα τα μάζεψε κι έφυγε άρον άρον.

"Θα έρθεις τώρα;"