High Standards

37."Η ΚΛΕΙΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ"

Λοιπόν.... Επειδή σήμερα δεν είμαι στα καλά μου..ανεβάζω κεφάλαιο,να μου φτιάξετε την διάθεση.
Τα λέμε το βράδυ....

"Στις έντεκα παρά τέταρτο να είστε εδω, ούτε λεπτό πάρα πάνω"

Ο Μάνος έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο.

Το είχε αποφασίσει, ήταν η τελευταία φορά που ανακατευόταν.

Η Κλειώ από την άλλη ένιωθε περίεργα με την απόφαση της,αλλά δεν ήθελε να κάνει πίσω, δεν ήθελε να δείξει αδυναμία,έτσι αποφάσισε να το παίξει χαλαρή κι ας έτρεμε σαν το ψάρι.

"Μ Α Ν Ο Ο Ο Ο"

"Τι ξεφωνιζεις χριστιανή μου;"

"Μάνο βοήθεια...τι βαζουν σε αυτές τις περιπτώσεις;"

"Συνήθως βγάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις,οπότε άκυρη η ερώτηση"

Ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό της.

"Έλα ρε Μάνο,θέλω να ταιριάζω με το περιβάλλον."

"Ωραία.Βαλε κάτι  που να βγαίνει εύκολα και σίγουρα ωραία εσώρουχα,τα οποία είναι προαιρετικα,αλλά αν βάλεις να το έχεις κατά νου."

"Μάνο..."

"Τι είναι πάλι;"

"Θα είσαι κι εσύ;"

''Εννοειται πως όχι.Ξερεις ότι αν ήταν στο χέρι μου δεν θα γινόταν καν αυτό."

"Ουφφφ τουλάχιστον τώρα νιώθω καλύτερα, δεν θα άντεχα το επικριτικό σου βλέμμα."

"Σιγά μην ήμουν μπροστά κι ασχολιομουν μαζί σου κι άλλαξε κουβέντα γιατί μου ακούγεται άρρωστο όλο αυτό ακόμα και σαν ιδέα"

"Έχεις δίκιο"

"Έχω κανονίσει να είναι και η Άννυ, οπότε οτιδήποτε συμβεί θα επέμβει.οκ;"

"Ευχαριστώ"

Η Κλειώ κοιταχτηκε μια τελευταία φορά στον καθρέφτη.
Είχε διαλέξει ένα μιντι φόρεμα σε ίσια γραμμή, ήθελε να νιώθει όμορφα,ήθελα να νιώθει ποθητή.

"Ποιον κοροϊδεύω γαμωτο...."

Αναρωτήθηκε.

Θα έλεγε στον Μάνο να το ακυρώσει αυτό ήταν.Θα ρεζιλευοταν,αλλά προτιμούσε να ρεζιλευτει στον Μάνο παρά σε αγνώστους.

Βγήκε από το δωμάτιο της αποφασισμένη να σταματήσει αυτή την τρέλα.
Και για να μην παρεξηγηθουμε...δεν ήταν πουριτανη, ερωτευμένη ήταν.

Μόλις την είδε ο Μάνος έβγαλε ένα επιφώνημα θαυμασμού.

"Ουαου...είσαι υπέροχη"