BAY COOL

By Cool 11. Bölüm

Hey ben geri geldim ! 

.....

"Ayvalığa mı?" dedi... şaşırmış ve kızmış bir şekilde .
' Evet' dedim.
" Şuanda böyle birşeyin doğru olduğunu düşünmüyorum Miray.  Bak kızım annenle yaşadığın yeri özlediğini anlayabiliyorum fakat şuan buna hazır değilsin. Yeni bir sayfa açmanı ve hayatını düzene sokmanı istiyorum. Seni üzecek hiç birşeyle karşılaşmanı istemiyorum . Beni anlalıyorsun değil mi kızım?

Yüzüm soğuk bir iklimdi sanki şuan , gözyaşlarım göz kapaklarımın içinde direniyordu. Ne bekliyordum ki ondan ! Gözlerimi gözlerine diktim net ve tiz sesimle...
' Benim hayatımdaki en üzücü şey seninle karşılaşmaktı baba' dedim. İçimde kopan bütün firtınaları susturup masadan kalktım. Merdivenlerden çıkarken gözyaşlarım bu direnişi kaybetti soluk alamayacak gibi şuan burda ölücek gibi hissediyordum.  Aşağıdaki adam benim babamdı. Benim babamdı. Ve ben bugünde kimsesiz bir kızdım. Bir süre yatağımda oturdum sessiz bir şekilde.. Saat 13.00 'dı. Telefonuma baktım avukat mesaj atmıştı.  - Miray bana geri dönmedin.  Eğer gelemeyeceksen bana haber verirmisin , demişti.
Hemen bir cevap yazdım.
'Geliyorum '.

Ayvalığa gitmem gerekiyordu.  Kafamdaki soru işaretlerine cevap bulmam gerekiyordu. Artık birşeyler yapmam gerekiyordu.

                 Kacış Planı

   Gözyaşlarımı sildim. Sırt çantama birkaç eşya attım. Sanki hissiz ve duygusuz gibiydim. Evdeki herkes köşesine çekilmisti. Arka bahçenin duvarından kaçma fikri beynime yerleşmişti .Altıma bir kot ve beyaz kazak giyindim. Hava soğuktu kalın bir mont giydim.Siyah vansları ayağıma geçirdim. Beremi takıp odamdan çıktım. Merdivenleri o kadar dikkatli ve sessiz iniyordumki ben bile ayak seslerimi duyamıyordum. Sonunda camdan kapıdan çıktım. Önce çantamı fırlattım. Ayağımı duvara attım , yüksek duvar beni zorluyordu. Kendimi çekmeye çalıştım. Diğer bacağımla yapacağım hamleyle bitecekti. Bileklerimi duvara sürterek bedenimi yukarı attım. İşte şimdi duvarın diğer tarafındaydım. Yırtılan bileklerim hariç iyiydim. Canım yanarak yerden çantamı aldım. Tam yürümeye başladımki karşımda duran kişi beyin hücrelerimi dondurdu. Öylece kalakaldım. 'Kuzey'! dedim sessizce.