SLENDERMAN

The elevator

Ik probeer snel de trap op te rennen, maar het monster haalt me al snel in. Ze springt op me en begint met haar klauwen in me te snijden. Ze duwt haar vlijmscherme nagels langs mijn buik. En ik voel het bloed naar buiten stromen. Ik probeer haar weg te duwen maar het lukt niet. Ze snijdt me nu in mijn gezicht en krijg het gevoel dat mijn gezicht helemaal in brand staat. De zaklamp! Die is naast me op de grond is gevallen toen ze op me sprong. Ik kan er nog net bij en zet hem aan. Ik schijn hem ik haar gezicht. En er ontsnapt een schreeuw uit haar mond en ze springt van me af. Ik sta snel op en ren naar boven. Ik pak de eerste kamer met deur die ik zie en doe hem achter me dicht. En duw een kast ervoor, zodat het monster niet binnen kan komen. Ik heb eindelijk de tijd om even op adem te komen. Ik kijk naar mijn buik. Overal zitten diepe snijwonden en het doet ongelofelijk veel pijn. Ik kijk de kamer rond maar er is niks wat ik kan gebruiken om mijn wonden te behandelen. Plotseling valt mijn oog op een doek dat op de grond ligt. Ik pak de doek die op de grond ligt en bind hem om mijn buik. Mijn gezicht heeft geen hele erge snijwonden gelukkig. Ik hoor het monster niet meer, maar het zou me op kunnen wachten. Ik kan dus beter even hier blijven. Ik merk nu pas hoe vermoeid en verzwakt ik ben. Ik wordt opeens duizelig en wil op de grond gaan zitten. Maar plotseling wordt alles ineens zwart...

Ik doe met moeite mijn ogen open, mijn oogleden voelen zwaar aan. Ik kijk om me heen. Ik ben waarschijnlijk flauwgevallen. Ik sta weer op en voel door alle spieren een pijnscheut gaan. Ik duw zachtjes de kast weg en doe de deur langzaam open. Er is niemand te zien gelukkig! Ik kan beter zonder zaklamp verder gaan. Dan zien ze me niet zo snel. Ik sluip zachtjes naar de kamer met de generator. Ik bestudeer de kaart en kan precies zien waar alle generators staan. Ze staan niet ver van elkaar gelukkig. Generator 1 is al gestart, nog 3 te gaan. De eerste zit een stuk verderop op de eerste verdieping. Ik loop er zachtjes heen, nog steeds niemand te bekennen gelukkig. In de verte zie ik het rode lampje al branden. Ik kijk achter me en sluip zachtjes erheen. Ik wil de deur van de kamer opendoen, maar hij zit op slot en de sleutel is nergens te zien. Ik zie maar 1 ingang, maar die zal niet echt prettig worden... door het raam. Er zit namelijk een gat in het glas, maar ik kan mezelf makkelijk snijden aan de scherpe punten. Ik neem het risico en kruip erdoorheen. AU! In mijn arm blijft een stuk glas haken. Ik trek het er snel uit. Het begint weer te bloeden. Geweldig... ik scheur een stuk bebloed stof af van wat ik toestraks om mijn buik had gebonden en doe het om mijn arm. Ik zie er echt niet uit, maar dat maakt nu niet uit. Ik ben er, de tweede generator. Er zit alleen een nadeel aan. Om hem te starten moet je aan de hendel trekken en dat maakt veel lawaai. Dus ik moet snel zijn. Ik trek een keer aan de hendel. Niks... Nog een keer. Weer niks... kom op! Ik trek nog een keer hard aan de hendel, ja hoor hij start! Nu snel weg hier. Ik klim weer door het gat in het raam. En sluip de verdieping af. De volgende staat beneden. Vreemd dat niemand dat gehoord heeft? Ach ja... Ik kan maar beter snel verder lopen.

Ik trek aan de hendel. Yes! Deze doet het ook. Nog 1 te gaan. Ik heb eindelijk weer het gevoel dat er iets goedgaat. Net als ik me om wil draaien om naar de laatste generator te gaan zie ik iets staan aan het einde van de gang. Maar het is niet dat meisje van eerst. Nee, het is veel langer. O NEE! NIET HEM WEER!!!