SLENDERMAN

The safe

Ik herken dat teken van een kilometer afstand. Dat grote EHBO-kruis. Ze moeten daar wel iets hebben voor mijn verwondingen, ik ben er slecht aan toe. Ik sta stil voor een klein wit huisje en kijk door het raam. Niemand te zien. Ik kijk snel achter me en doe de deur langzaam open. Het ziet er oud en verlaten uit, net als alle gebouwen en huizen hier. Als ik binnen ben sluit ik de deur achter me en kijk de ruimte rond. Het eerste wat me opvalt is een grote zilveren kluis, die midden in de muur zit. Naast de kluis staat een tekening gekrabbeld er staat can you see it? En er staat iets bij getekend wat op een zendmast lijkt. Ik staar er even naar en loop daarna naar de kluis en probeer hem open te krijgen, zonder succes natuurlijk. Er is een code voor nodig, een code die ik natuurlijk niet weet. Er ligt een brief op de grond.

"Ik heb het in de kluis gestopt John. Niemand weet de code, dus het is veilig hier
Luke

Wat zit er in die kluis? Wat het ook is het is vast heel belangrijk. Hij zal de code toch wel ergens opgeschreven hebben? Ik kijk verder rond, er staat een bed bij het raam. Plotseling valt mijn blik op een kist die op een plank staat. Ik kijk er beter naar en zie dat het een EHBO kist is. Ik pak het van de plank af en doe de kist open. Er zit verband in, ontsmettingsmiddel, pleisters, een schaar en nog wat andere spullen. Precies wat ik nodig heb! Ik haal alle om me heen gebonden bebloede stukken stof van me af. Het ziet er niet al te best uit. Ik ontsmet de wonden en het prikt vreselijk! Ik bijt op mijn lip om niet te gaan schreeuwen. Als ik het heb ontsmet doe ik er een schoon verband om heen. Het overgebleven verband en ontsmettingsmiddel neem ik mee, je weet maar nooit wanneer ik me weer verwond.

Ik ga op het bed liggen en denk na over alles wat er is gebeurd en al snel vallen mijn ogen van vermoeidheid dicht.

Als ik wakker wordt. Begint het al donker te worden. Ik hoor een raar piepend geluid van buiten komen. Het geluid is zo hoog dat het pijn doet aan mijn oren. Ik kijk door het raam en probeer te zien wat het is, maar ik kan het niet zien vanuit hier. Ik loop naar buiten en doe de deur achter me dicht. Ik loop een stukje van het huisje vandaan. Buiten is het een stuk kouder. Er loopt een koude rilling over mijn rug. Na een tijdje zie ik waar het geluid vandaan komt. Het komt van een grote oude zendmast. Het is zeker zomaar aangesprongen. Ik kan het beter uitzetten. Zoveel lawaai roept niet veel goeds over zich af. Als ik bij de zendmast kom zie een gebouw dat aan de zendmast vast zit. Daar besturen ze de zendmast zeker. Ik zie deur aan de zijkant van het gebouw zitten. Ik probeer de deur open te doen maar hij zit op slot. Ik staar naar het slot. Zonder sleutel gaat het niet lukken. Op de muur staat iets geschreven met bloed een code. Wie doet nou zoiets...?

Er staat 4985 opgeschreven. Een code waarvoor? Natuurlijk! De kluis! In de verte staat hij weer naar me te kijken. Te wachten tot hij toe kan slaan en me te pakken heeft. Door de hoge piepen en de hoofdpijn loop ik terug naar het huisje, met een grote omweg ver van hem vandaan. Ik loop het huisje in en en draai de deur op slot. Ik loop gelijk door naar de kluis. Wat was de code nou ook alweer? Ummm 4985? Ja dat was hem. Ik toets de code in en de kluis gaat open. Er ligt een brief in een een sleutel erbij.

John,
Ik kan er niet meer tegen, het monster dat me achtervolgd, iedereen die denkt dat ik gek ben, maar ik weet zeker dat ik niet gek ben. Jij bent de enige die de code weet. Ik geef de zendmast aan jou. De enige die nog wel in mijn gelooft
Het spijt me...
Luke

Ik zucht. Wat is er toch met al die mensen gebeurd die het monster ook zagen. Is iedereen gek geworden? Wordt ik ook gek? Ik stop de brief in mijn zak en hoor de deur achter me openslaan. Hoe kan dit? Ik had hem toch op slot gedaan? Er rolt een zweerdruppel over mijn voorhoofd. Ik durf bijna niet om te draaien, maar toch doe ik het. Daar staat hij weer. Zijn witte gezicht en de tentakels die overal heen en weer bewegen. Hij wilt naar me toe lopen, maar slaat per ongeluk met een van zijn tentakels een brandende lantaarn om. Hij valt op de grond kapot. En de vlammen verspreiden zich over de kamer. Als ik met mijn ogen knipper is slender verdwenen. Het vuur verspreid zich snel. En de deuropening wordt verspert door vlammen. Het wordt al snel bloedheet en ik moet hier snel weg als ik niet levend wil verbranden. Ik neem maar weer de bekende uitweg... door het raam. Ik pak een willekeurig voorwerp, sla het tegen de raam en spring er doorheen. Buiten brandt het felle licht van de vlammen in mijn ogen. Slender staat me buiten op te wachten. Ik ren en neem een omweg. Ik ren door een kleine grot waar een brief ligt. Ik pak hem op en stop hem in mijn zak en ren verder. Ik heb nu geen tijd om hem te lezen. Ik ren naar de zendmast. De code staat nog steeds met bloed op de muur geschreven. Ik duw de sleutel in het slot. Ik voel dat slender dichterbij komt, de hoofdpijn wordt steeds erger. Als de deur van het slot gaat doe ik hem open en zie nog net hoe slender een paar stappen van me verwijdert is als ik de deur in zijn gezicht dichtgooi...