SLENDERMAN

Escaping the factory

NEE...!! Ik heb hem toch verslagen? Ik had toch alle brieven verzameld?! Wat willen ze nog meer van me! Ik wist eigenlijk al dat het te mooi was om waar te zijn... "Laat me met rust slender" Zeg ik zacht in mezelf. Hij blijft daar staan kijken naar mij. Hoe langer ik kijk hoe meer hoofdpijn ik krijg. Nu moet ik dus rekening houden met dat monster en met hem. Als ik hier ooit uit kom is het een wonder... Ik moet nog 1 generator vinden en dan kan ik hier weg. De laaste staat op de begane grond helemaal achterin de fabriek. Maar slender blokkeerd de trap. Ik zal dus een omweg moeten nemen.

Na een tijd kom ik erachter dat er geen andere weg naar beneden is en slender staat er nog steeds. Er staan stapels kisten langs de reling. Misschien kan ik op de kisten springen om naar beneden te komen. Ik klim over de reling en spring op een stapel kisten. Als ik stil op de kisten zie ik pas hoe hoog ik sta. Ik schat zo'n 4 meter. Als ik naar een lagere stapel kisten wil overstappen beginnen de kisten opeens te wiebelen. De kisten zijn al oud en ik denk dat ze mijn gewicht niet lang kunnen houden. Opeens hoor ik luide kraken en planken breken. Heel de stapel stort in en ik val naar beneden. Zodra ik de grond raak wordt alles zwart...

Alles doet pijn... het voelt alsof iets zwaars op me ligt. Er gaan ook pijnsteken over mijn borstkas, net alsof iemand met messen in mijn borstkas steekt. Ik doe mijn ogen open en krijg de schrik van mijn leven. Dat monster dat me volgde zit op me en snijdt met haar vlijmscherpe klauwen. Ik grijp naar mijn zaklamp en zie dat het glas gebroken is, shit. Ik hoop dat hij het nog doet. Ik knip hem aan en schijn het weer op haar. Gelukkig springt ze gelijk van me af. Mijn borstkas doet ongelofelijk veel pijn, maar ik zie slender in de verte aankomen. Ik sta met veel moeite op en ren gelijk naar de generator toe. Het ademhalen gaat lastig en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan flauwvallen. Ik hoor haar in de verte achter me aan rennen. Ik zie de generator al staan. Ik neem een sprintje en stop voor de generator. Ik trek als een gek aan de hendel. "Kom op, kom op, ze komen al snel dichterbij!" De generator start en het lampje kleurt groen. Ik heb ze allemaal! Nu zo snel mogelijk naar de lift en hier wegwezen. Ik wil terug rennen naar de lift ondanks de pijn, maar het monster is heel dichtbij gekomen en springt op me en ik val naar achteren. Weer voel ik haar scherpe klauwen, maar op een wonderlijke manier lukt het me haar weg te duwen en overeind te komen. Ik ren snel verder. Slender staat daar. Ik moet erlangs, maar hoe dichterbij ik kom hoe erger de hoofdpijn wordt. Ik kan niet veel dichterbij komen het voelt net alsof mijn hoofd elk moment uit elkaar kan klappen. Dus ik neem een andere weg en loop om hem heen. Daar is hij, daar is de lift!!! Ik ren er naartoe en zie dat alle verlichting weer werkt. Ik druk snel op het knopje 0.

"Schiet nou op!" Het duurt lang voordat ze deuren sluiten. En dat monster komt eraan gerend. Kom op snel, please! Het monster is nog maar een paar stappen van de lift verwijderd. Ik hou mijn adem in  en sta verstijft van angst. SNEL!! De deuren gaan eindelijk dicht. En het monster knalt keihard tegen de deur gaan. Ik hoor haar klauwen over de deur schrapen. En dan gaat de lift omhoog...

De deuren gaan open. En alles staat er nog de kisten, de tonnen, zelf het gebroken glas nog. Aan het eind van de gang zie ik licht. Het is weer ochtend geworden. Ik staar ernaar en er wellen tranen op in mijn ogen. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik ben ontsnapt. Ik bekijk mezelf en ik bloed gelukkig niet meer. Ik loop naar het einde van de gang en zie het bos weer. Er rolt een traan over mijn wang, deels van de pijn deels van blijschap. Ik had nooit gedacht zo blij te zijn het bos weer te zien. Ik loop het bos in en pak een blad op dat op de grond ligt en ik kijk ernaar. Ik kijk hoe alle bladeren van de boom af vallen en weg waaien met de wind mee... Ik denk dat het herfst is. Ik weet niet goed wat ik nu moet doen. Misschien even uitrusten. In ieder geval ver weg zijn van hier.

Ik loop het bos ver in. Na een tijdje kijk ik nog even om, naar de fabriek die een hel is geweest. En ik draai me weer om en loop zonder om te kijken verder...

Ik loop al een tijdje door het bos, ver weg van de fabriek. Ik heb onderweg al wat bessen gegeten en water gedronken uit een riviertje, maar ik ben kapot. Alles doet pijn en ik ben uitgeput. Ik moet nodig ergens rusten. Ik iets zie verschijnen aan de horizon. Als ik dichterbij kom zie ik wat het is. Hier heb ik lang naar gezocht.

En ik ren er snel naartoe...