Smile ||Kim Minkyu Fanfic||

CH.24

CRYSTAL'S POV

Kagabi after naglowbat ng magaling kong phone umuwi na ako, di ko narin nga nabasa chat ni kuya eh. Pagkauwi ko sandamakmak na sermon ang sinabi sakin ni kuya di mo naman naiintindihan, nagrap na nga ata eh.

Kaya lang pagod narin ako para magexplain kaya matapos siyang magrap iniwan ko na siya para matulog. Oh napaka galing kong kapatid diba?

Ngayong araw gaya ng kahit ano pang araw gumising ako ng maaga at naghanda para sa school, paglatapos ay bumaba na ako sa kusina

Si kuya ayon tampo padin di ako kinakausap, as if ako mauna mag approach. Siya ah, siya over reacting library lang yun par ano yun may party sa library gagu. Di ko nalang siya pinansin at kumuha nalang ng mansanas sa fridge. Kung gusto niya away ibibigay ko yun sa kanya pede ding gera kung gusto niya. Buti nalang wala sa bahay sila mama kundi mas malala pa

Lumabas ako ng bahay at naglakad na papuntang school, pero di pa ako nakakalayo sumisigaw nanaman tong si kuya

"Crystal sandali!!" Sigaw nito

Aba gago toh kala ko gusto ng away nito? Bahala siya diyan magsisisgaw at isipin ng mga kapitbahay namin na baliw na siya, iba din toh kala mo makasermon kagabi nanay ko siya eh kuya ko lang siya mas malala pa magsermon sa tatay namen. Atsaka library nga kasi naman talaga pinuntahan ko kagabi, gagu toh

"HOY PUTA KANG BATA KA" Sigaw niya, yehey triggered na si kuya ang saya saya, psh bahala ka mangisay diyan basta ako papasok na ako

Sesermonan ako tas di papansinin tas bigla nalang ako tatawagin, nakakhiya sa labas pa talaga ng bahay.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa makaabot na ako sa pisti naming school, gaya ng dati mukha ko ay kung paano ako dati, walang expression magaling ako dun eh. Gaya ni author marunong ako tumupad sa promise, at once na nagpromise ako papanindigan ko.

Nagpatuloy ako naglakad sa school grounds at pinagmasdan ang mga tao dito na mas bata pa sakin, aga aga lalandi. Kala mo naman may forever mamatay din tayo.

Patuloy akong naglakad hanggang may nabangga akong tao, ako ba nakabangga o siya kasi paharang harang eh, kasalanan siguro niya kasi siya ang nakaharang sa daanan

Ang daanan ay ginawa para daanan ng tao di pagtayuan at pagtambayan.

"Ano ba yan di nagiingat!" Siya pa galit, ay wait teka parang familliar toh. HAHAHAHA must be a joke tagal na niyang wala dito, nasa ivang bansa na yun bat pa babalik HAHAHAHA

"wow naman ikaw pa galit eh ikaw paharang harang" sabi ko habang pinupulot yung mansanas na nalaglag, kinakain ko pa yun eh, pisti.

Pinagpagan ko yun at tinignan kung okay pa, syempre di na pede yun puno na nang dumi tas kakainin ko pa ba, tinignan ko yung nakabangga sakin pero di ko inakala na totoo nakita ko.

"Sabi na ikaw yun eh" sabi niya at bigla akong nanghina

"Bat ka nandito?" Tanong ko habang nagpipigil umiyak

"Crystal...." puta shet, wag niyang mabanghit banggit pangalan ko

"Di ka na dapat nandito, nakasakit ka na dati pati ba naman ngayun?" Sabi ko sakanya at iniwan siya dun

Ewan ko pero bigla nalang ako napatakbo, masakit parin kasi eh. Ang sakit nung sugat na dinulot niya, pati tuloy sariki ko binago ko

Dapat di nalang siya bumalik......

SEUNGWOO'S POV

Eto na nga sinasabi ko eh, matapos ko sermonan si babaita kagabi dapat sasabihin ko na, na bumalik si first love niya pero agad pumunta sa kwarto niya eh. Tas kanina sa bahay nakalimutan ko naman, hinabol ko din kanina pero di lumingon, mukha ngang di rin nagbukas ng phone eh. Yan tuloy nasaktan siya sa nakita niya. Oo hinabol ko pa hanggang school

Nakakasawa na makita kapatid mo umiyak alam mo yun? Yung kahit gaano siya kagaling magtago ng feelings kasi mukha siyang walang feelings, kadugo ko siya at kapatid ko siya kahit ganun siya kagaling sa iba sakin hindi kasi dama ko lahat. Nakita ko yung luha niya sa bawat oras na umiiyak siya, ramdam ko ung sakit sa bawat salitang sinasabi niya noon, at ramdam ko yung pagkapeke ng bawat ngiti na pinilit niya noon.

Ngayon di na siya ngumingiti o kahit pa umiiyak, kala ko ganyan na siya forever eh kaya lang bumalik pa tong si gunggong.

Ngayon nakikita ko nanaman lahat ng sakit sa mata niya. Gago ka Steven Kim, bumalik ka pa talaga, di na ako papayag na masaktan uli kapatid ko

KIM MINKYU
active now

SEUNGWOO:
Kyu

MINKYU:
Luh hyung wala akong ginawang mali sa kapatid mo baka patayin mo ako ha

SEUNGWOO:
Gago oa ka masyado, may hihingiin lang ako na favor

MINKYU:
Favor? Sige hyung ano yun

SEUNGWOO:
Diba sabi mo gusto mo kapatid ko?

MINKYU:
hyung alam mo naman ang sagot diyan diba

SUNGWOO:
Oo alam ko at ayaw ko na may iba pang makakaharang sayo, Minkyu gawin mo lahat para mapangiti kapatid ko

MINKYU:
tagal ko nang balak yan hyung, actually kahapon lang pala 😅

SEUNGWOO:
Buti naman, Kyu alam kong di mo alam ang mga nangyari noon kung bat ganon kapatid ko pero salamat at nagustuhan mo si Crystal, ngayun gusto ko simulan mo na ang pagpapangiti sa kanya. Umiiyak siya Kyu

MINKYU:
Ano!?

SEUNGWOO:
Wag mo siyang tanungin kung bakit, pero puntahan mo siya, nasa roof top siya dali na bumili ka ng chocolate sa canteen at magdala ka ng panyo hayaan mo siyang umiyak basta sa tabi ka lang niya

MINKYU:
Hyung kahit location lang sabihin mo yan na talaga gagawin ko, kung sino man nagpaiyak sa kanya taena niya

SEUNGWOO:
Alam kong nakakadeputa yung taong yun Kyu i feel the same, ayaw ko nakikitang umiiyak kapatid ko

MINKYU:
Hyung nakabili na ako ng chocolates at may dala akong panyo pero pano mo nalaman na nasa roof top siya

SEUNGWOO:
mahabang storya eh pero sinundan ko siya, basta pag may oras ipapaliwanag ko yan sayo, di lang ngayun.pupunta na kasi ako sa university eh, comfort my sister okay. Ikaw lng ang nagiisang taong alam kong makakagawa nan. Magtitiwala ako sayo at wag ma sana sirain yun.

Gaya nung ginawa ni Steven|delete

MINKYU:
Yes Hyung!

Bye hyung! Ingat
seen

I'll gave you all my support not just because mag tropa tayo Kyu, it's also because i feel na ikaw ang makakapagpangiti uli sa kapatid ko, sana lang tama ako....