THE COLOR OF THE SOUL

4. Χαμένη Ελπίδα

    Η ανάσα μου κόπηκε όταν αντίκρισα τον Στέφαν μέσα στην λίμνη, παγωμένο και χωρίς κάποια κίνηση που να προδίδει ότι ήταν ζωντανός. Τα δάχτυλα μου άρχισαν να παγώνουν στην προσπάθεια να βγάλω το κομμάτι πάγου, για να ελευθερώσω τον Στέφαν. Η αδρεναλίνη μου είχε φτάσει στα ύψη, πρώτη φορά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο γρήγορα. Όλα είχαν θολώσει, τίποτα δεν με ενδιέφερε, μονάχα να προλάβω να τον σώσω.
Βγάζοντας τον Στέφαν από την λίμνη προσπάθησα να επαναφέρω τις αισθήσεις του, ώσπου απότομα άνοιξε τα μάτια του στρέφοντας το βλέμμα του πάνω μου. Το δέρμα του ήταν τόσο χλομό, σας να είχε γίνει ένα με το χιόνι.
Η αντίδραση του δεν είχε ίχνος θυμού, αλλά ούτε κάποιο άλλο συναίσθημα, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν ήμουν καλά, αλλά η ματιά του ήταν ψυχρή. Η συμπεριφορά του ήταν λίγο παράξενη, αλλά ταυτόχρονα δεν είχα αντιληφθεί πως τα χρώματα και όλη του η ύπαρξη είχαν πεθάνει μέσα στην λίμνη.
Μετά από λίγα λεπτά έφτασε και το ασθενοφόρο, μεταφέροντας τον γρήγορα στο νοσοκομείο. Η θλίψη ήταν μεγάλη, τίποτα δεν μπορούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα, παρά μόνο αν ο Στέφαν έβγαινε υγιής από το νοσοκομείο.
Μετά από λίγες ημέρες ο Στέφαν επέστρεψε ξανά στο σπίτι του, μόνο που κάτι μέσα του είχε αλλάξει. Οι φίλοι του δεν τον έβλεπαν και σπάνια ερχόταν στο σχολείο. Η μητέρα του γεμάτη απόγνωση κάλεσε τον κύριο Σαμ για να δει την ψυχολογική κατάσταση του, όμως τίποτα δεν έδειχνε να πάει στραβά. Για μέρες πήγαινα τακτικά στο σπίτι του, αλλά ο Στέφαν δεν είχε ίχνος συναισθήματος, ήταν αρκετά απότομος και απόμακρος. Η μητέρα του μου είχε εκμυστηρευτεί πως ο Στέφαν έβλεπε εφιάλτες το βράδυ και πως δεν μιλούσε ποτέ για αυτούς.
Οι τύψεις στοίχειωσαν την ψυχή μου, ένιωθα πως είχα ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση του. Ακόμη θυμόμουν τα σκληρά λόγια του Στέφαν που έλεγαν : "Δεν θέλω να έρθεις ξανά εδώ... Θέλω να μείνω μόνος και εσύ είσαι μπελάς στα πόδια μου"
Η υπενθύμιση έκανε την καρδιά μου να πονάει, σχηματίζοντας ένα μεγάλο κενό. Τίποτα δεν είχε νόημα, όλα είχαν τελειώσει, ο Στέφαν δεν θα γινόταν ποτέ όπως πριν, γιατί κάτι μέσα του είχε πεθάνει.