THE COLOR OF THE SOUL

7. Τύψεις

Ο τρόμος άρχισε να κυριεύει το σώμα μου, δεν ήξερα πως μπορούσα να ξεφύγω, οι ευχές μου είχαν πάρει άλλη τροπή. Ο Στέφαν συνέχισε να με ενοχλεί, χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο, αλλά κάθε φορά τα λόγια του ήταν : "Δεν είμαι αυτό που νομίζεις". Η στάση του ήταν πολύ τρομακτική μιας και έλεγε συνεχώς πως αυτό έπρεπε να κάνει, να συνεχίζει να έρχεται προς το μέρος μου, χρειαζόταν τροφή, τότε δεν ήξερα τι εννοούσε.
Ψάχνοντας για μια λύση για όλη την τραγική κατάσταση χτύπησε το κινητό μου, ήταν η μητέρα του. Η φωνή της ακουγόταν με δυσκολία, γεμάτο απόγνωση και θλίψη. Άρχισε να μου διηγείται την κατάσταση του Στέφαν, είχε γίνει χειρότερη, έτσι κάλεσε τον ψυχολόγο του και αυτήν την φορά της είπε πως ο Στέφαν έπασχε από κατάθλιψη και πως μετά από το ατύχημα η κατάσταση του έγινε χειρότερη, μιας και είχε πάψει να παίρνει τα φάρμακα του. Το παγωμένο νερό της λίμνης προκάλεσε νέκρωση κάποιων κυττάρων λόγο υποθερμίας, με αποτέλεσμα η κατάθλιψη να βγει στην επιφάνεια. Η ανάγκη του για ζωή τον ώθησε σε εμένα, προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια, αλλά δεν μπόρεσε να βρει τον τρόπο. Οι λέξεις με έκαναν να λυγίσω κάτω από το βάρος που μου προκάλεσε η είδηση.
Η ψυχή μου γεμάτη λαχτάρα τον αναζητούσε, τον ποθούσε. Οι ενοχές με πλημμύρισαν, ποτέ μου δεν είχα καταλάβει πως ο Στέφαν περνούσε κάτι τόσο δίσκολο.
Η επιθυμία μου για την λύτρωση στην ψυχή του Στέφαν, με έκανε να παλεύψω για εκείνον, είχα πάρει την τελική μου απόφαση. Τα λόγια των γύρω μου δεν είχαν νόημα για την δική μου λογική, ήξερα τι πήγαινα να κάνω και κανένας δεν μπορούσε να με αποτρέψει στο να τον βοηθήσω. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή μέσα από το στήθος μου, ήξερα πως αυτό που θα έκανα θα ήταν δίσκολο, όμως είχα δει στα μάτια του πως ο πραγματικός Στέφαν ζούσε ακόμη μέσα σε εκείνο το άψυχο σώμα.
Με όλη την δύναμη της ψυχής μου του έστειλα ένα μήνυμα που έγραφε : "θα σε περιμένω στην παγωμένη λίμνη". Πήρα μια βαθιά ανάσα και περπάτησα προς το μέρος που άρχισαν όλα.