Τα άκρα μου είχαν παγώσει, όπως και η ανάσα μου. Ο Στέφαν με κρατούσε στην αγκαλιά του, τυλιγμένη γύρω από το μαύρο πανωφόρι του. Τα συναισθήματα μου άρχισαν να ανθίζουν ξανά, σαν μικρή τουλίπα. Το πρόσωπό του ήταν γεμάτο θλίψη και θυμό, όμως κάτι φαινόταν να χάνετε, το ομιχλώδες νέφος είχε χαθεί από την ματιά του, φέρνοντας ξανά εκείνο το λαμπερό χρώμα των ματιών του, εκείνο το χρώμα που είχα αγαπήσει. Το σχέδιο μου είχε πιάσει, ο Στέφαν είχε γυρίσει πίσω.
Τα χέρια του ήταν τόσο ζεστά και η μυρωδιά του έντονη, είχα καιρό να ακουμπήσω το κεφάλι μου κοντά στην καρδιά του που τώρα χτυπούσε ξανά. Ο Στέφαν χρειαζόταν κάτι πολύ δυνατό για να επανέλθει, κάτι που ήταν μεγάλο ρίσκο για εμένα. Το αυτοκίνητο του ήταν αρκετά κοντά στον δρόμο, έτσι με μετέφερε ως εκεί, βάζοντας με στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, με τύλιξε με μια κουβέρτα και μου είπε :
-Αν πάθεις κάτι εξαιτίας μου, δεν θα μου το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου. Είπε γεμάτος θλίψη και απόγνωση στο βλέμμα του.
-Γιατί με έσωσες; Είμαι ένα τίποτα για εσένα. Είπα με φωνή γεμάτη πόνο.
-Είπα ψέματα, όλο αυτό τον καιρό έλεγα ψέματα.
-Γιατί! Είπα καθώς είχα συσσώρευση τόση θλίψη μέσα μου.
-Μετά το ατύχημα, τίποτα δεν είχε νόημα για εμένα, ήθελα απλά να χαθώ, έτσι πήρα την απόφαση να απομακρυνθώ από εσένα, δεν ήθελα να σε τραβήξω στο βάθος μου, όμως όταν κόντεψα να σε χάσω, δεν μπόρεσα να αντέξω άλλο τον πόνο και την θλίψη μου. Με μάτια βουρκωμένα ακούμπησα το πρόσωπό του και του είπα :
-Η καρδιά μου χτυπούσε μόνο για εσένα, μακριά σου ζούσα έναν αργό θάνατο. Τα μάτια του άρχισαν να κοκκινίζουν και γεμάτος ενοχές με αγκάλιασε.
-Συγνώμη που σε έκανα να υποφέρεις τόσο, πίστευα πως έτσι θα σε προστάτευαν από τις κρίσεις πανικού που είχα.
-Παθαίνεις συχνά κρίσεις πανικού;
-Μόνο όταν είμαι συναισθηματικά φορτισμένος, όπως στο σχολείο τις προάλλες, δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι, όμως τα συναισθήματα μου με τραβούσαν σε εσένα, έτσι προσπάθησα να σε κάνω να με μισήσεις. Χωρίς να του πω κάτι περαιτέρων έφερα τα χείλη μου κοντά στα δικά του, χωρίς την παραμικρή σκέψη μέσα μου.
YOU ARE READING
THE COLOR OF THE SOUL
Science Fiction~Το πραγματικό χρώμα της ψυχής ενός ανθρώπου, το ανακαλύπτεις μέσα από τα μάτια του, εκεί δεν μπορεί να σου κρύψει αυτό που είναι, αυτό που έχει ζήσει και ονειρευτεί... τίποτα δεν μπορεί να κρύψει τον καθρέφτη της ψυχής. Η Νάντια μια έφηβη της γ' λυ...
