8 yıl sonra
Hava yağmurlu ve soğuktu. Aradan 8 yıl geçmiş, Jisung üniversiteden mezun olmuştu. Artık hayatının birçoğunu geçirmişti nerede ise. Olgun bir erkek çocuğuydu. Bundan sonra sadece hayatına şekil vermeye çalışıyordu. Ne arkadaşı vardı ne onun arkasında yaşayan biri. 2 yıl önce annesi ve babasını kaybetmişti. Derinden etkilemişti kendisini, henüz çok erkendi ama Jisung düşmedi. Arkadaşı olmaması pek de etkilemedi, hep olmadı zaten.
Chae'den ise haberler aynıydı. Her zamanki gibi. Tek arkadaşı varla yok arası hiç yoktu. Hediyeler ise...
Hâlâ inancı ve umudu vardı. Ne kadar olgun olursa olsun bebekleri başının ucunda onunlaydı. Konuşmuyordu eskisi gibi. Arkadaşlar mıydı? Belki.
Bir gün iş çıkışı sakince eve ilerledi Jisung. Bir yorgunluk vardı üstünde. Aniden atıştırmaya başlayan yağmur ile aceleyle evine koşarak vardı.
Boşlukta, evde sesi çıkaran tek kendisiydi. Paltosunu asıp içeri geçerken sırılsıklam olan tişörtünü çıkardı. Birden bir patırtı sesini işitti yukarıdan.
"Minho?"
Minho hareket mi etmişti? Uzun süre sonra... belki de hırsızdı. Biraz korkak adımlarla yukarı yöneldi. Odasına kafasını uzattığında oyuncaklar yerli yerinde, kimsecikler yoktu. Fakat yabancı bir oyuncak yatağının üstünde oturmuş, kafasını eğmiş hıçkırıyordu.
Jisung sevinç ve korkuyla odadan içeri girdi.
"Aman Tanrı'm, sen de kimsin?"
Gördüğü doğruydu. Yeni bir oyuncak fakat kim... kim onu buraya bırakmıştı?
Oyuncak başını kaldırıp bir kez bile bakmadı Jisung'a. Jisung ise tişörtsüz olduğunu eline alacağı zaman fark etti. Elini geri çekip bir tişört geçirdi ve geri yanına gidip eline aldı.
"Neden ağlıyorsun? Ağlama bakalım."
Saçlarından gözükmeyen yüzünü çektiğinde bebeği az kalsın düşürüyordu. Gördüğü yüzle boğazı düğümlendi.
"C... Chae... Chaeryeong? Senin... saçlarına ve bedenine ne oldu?"
Chaeryeong gözlerini sımsıkı kapattı Jisung'la göz göze gelince.
"Sen..."
"Seni üzmemeliydim. Affet beni kardeşim. Affet."
Ellerini birleştirip af dilerken Jisung ellerini ayırdı.
"Anlamıyorum Chae, anlamıyorum."
Chaeryeong ağlarken Jisung Chae'nin saçlarını okşadı.
"Ne oldu? Anlat şimdi sakince."
"Anlatamam. Anladın mı? Ben sana bunu anlatamam."
Jisung kafasını salladı.
"Kim bıraktı seni?"
Chae cevap vermeyince gözünü diğer bebeklerine dikti Jisung.
"Siz söyleyin."
Hiçbiri ses çıkarmadı.
"Pekâlâ, cevap vermemeye devam edin. Vermeyin asla bana cevap vermeyin."
Jisung Chaeryeong'u masasına bırakıp yataktan örtüsünü çekti ve bebeklerin üstüne atacak iken biri bağırdı.
"Sakın! Sakın bunu yapma."
Jisung durup Chae'ye baktı. Chae konuşmamıştı.
"Seni üzenler lanetleniyor Han Jisung. Şimdi ne üzül ne de sinirlen."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dolly ◆ minsung
Fanfiction"İyi ki doğdun küçük arkadaşım, biz bebekler kime hediye gidersek gittiğimiz gün doğum günümüz olur. Aynı gün doğduğumuza sevindim. Seni çok seveceğime eminim. Minho." Jisung'un doğum gününde dedesi ona bir oyuncak bebek hediye eder ve Jisung'un o b...
