My love,My life (Sequel) (დასრულებული)

7 თავი

  რამდენი ხანი ვიდექით ასე? წარმოდგენა არ მაქვს.ბოლოს როდესაც ერმანეთს მოვშორით ლილიას ვკითხეთ:

-სახლში არ წავიდეთ?-ამ დროს კი ტირილი დაიწყო და ჰარის უარესად ჩამოეკიდა ყელზე.პირველად ვნახე ასე ვინმეს შესჩვეოდეს.ამაზე ჰარიმ გაიცინა და ისიც მოეხვია.მათი შემხედვარე ცრემლი მომერია.

-მე მიგიყვანთ სახლამდე.-გვითხრა ჰარიმ.

-არაა საჭირო.-ჰარიმ წარბაწეულმა შემომხედა.-ლილია სახლში წაგიყვანო?-ლილიამ კი თავი დაუქნია,მე ამოვიოხრე.

-ხო,კაი.-გზაში ჩუმად მივდიოდით,ჰარიმ მასთან ახლოს მიმიზიდა და ხელი ჩამკიდა.დავიბენი..არ ვიცოდი რა მექნა,უბრალოდ მკრთალად გავიღიმე და თავი დავხარე.ჰარიმ კი ჩაიცინა.

  როდესაც სახლში მივედით ჰარიმ აკოცა ლილიას,ჩემი პატარაც მოეხვია ,უცებ მედისონიც გამოვიდა.

-ეეე ჩემი კნუტი მოვიდაა!!-მოვიდა და ლილია გამოგვართვა.-ახლა ჩემიაა!-თქვა და ენა გამომიყო.-მე გამეცინა და უკან მივყევი,როდესაც ჰარიმ გამაჩერა(მერამდენედ უკვე? :დდ) 

-გთხოვ,უფლება მომეცი მასთან დრო გავატარო.-ბოლობოლო მამაა,ამიტომ დავთანმხდი.

-კარგი.

-ვერ მიხვდი ხო?

-რას უნდა მივხვმდარიყავი?

-იმას,რომ დროის შენთან გატარებაც მინდა,შენ და ლილია ჩემს ცხოვრებას ავსებთ და სრულყოფილს ხდით.-არ ვიცოდი რა მეპასუხა.

-ვნახოთ.-თვალი გავუსწორე-ნახვამდის.-გამოვბრუნდი და სახლში უნდა შევსულიყავი,როცა ჰარიმ მომაძახა.

-ლილიასთვის.. და ჩვენთვის-ცოტა ხანი გავჩერდი,ჩამეღიმა,უკან გავიხედე და მომღიმარი ჰარი დავინახე.მე თავი გავაქნიე სიცილით და სახლში შევედი.კარებთან ჩავიკეცე და დებილივით ვიღიმოდი.ვერ ვიჯერებდი მომხდარს.არ მეგონა ლილია მას ასე თუ მიიღებდა,როცა მათ ერთად ვხედავ,თითქოს სამყარო ჩერდება და ვხვდები,რომ ჩემი ცხოვრება სრულყოფილი და უნაკლოა.მედისონმა ყველაფერი დაწვრილებით მომაყოლა და მაიამიზეც ვუთხარი.