Beklenmedik karşılaşma

...Günaydın...

Şarkıyı dinlemenizi tavsiye ederim.
Bu bölüm çok uzun olduğunu düşündüğüm için 2 bölüme ayırdım ve aynı anda yayınlamaya karar verdim.
Umarım beğenirsiniz iyi okumalar...

~~~

Sabah erken kalkıp hızlıca hazırlandım ve evden çıktım. Kulaklığımı takıp şarkı dinleyerek okula doğru yol aldım. Cebime koyduğum telefonu elime alıp Instagramda gezmeye başladım. Akın'ın profiline girdim. Takip isteğimi kabul etmişti. Şu an çevrimiçi görülüyordu. Ve birden mesaj geldi,mesaj kutusuna girdim ve gelen mesajla şaşkın şaşkın ekrana bakıyordum.Çünkü Akın bana "Günaydın." şeklinde mesaj atmıştı. Bende şaşkınlığımı üzerimden atarak mesaj yazdım.
"Teşekkürler. Sanada günaydın."
Birde mesaj yazarken anlamsızca sırıtıyordum, belkide sırıtışımın bir anlamı vardırda ben  bilmiyorumdur. Sonra telefonu cebime koydum.Mutlu olmuştum, dinlediğim şarkıyı mırıldanarak yola devam ettim.
"Gökyüzüm sen, ayı düşürür o gülüşün tek sözüm gel..."
Böyle şarkıları ve rap  dinlemeyi seviyordum.
Çok sürmeden okula gelmiştim. Okulun içine girerek sınıfıma doğru ilerledim. Sınıfa girdiğimde gözüm direk ona çevrildi»Akına« yine çok yakışıklıydı. Oturduğu sıraya doğru ilerledim yani dün oturduğumuz sıraya. Sınıfın uğultulu sesine rağmen onun sesi çıkmıyordu, telefonla uğraşıyordu. Usulca yanına oturdum ve telefonunu kapatıp bana doğru döndü ve gülümsedi,sonra bende ona gülümsedim. Gerçekten çok içten ve güzel gülümsüyordu. Bana tekrardan " Günaydın."dedi. Bende onun ela gözlerine bakarak tekrardan "Sanada."dedim. Benim cevabımdan sonra tekrardan başını hafifçe aşağı doğru sallayarak güldü, kendimi daha fazla tutamadım ve "Noldu?"dedim. Gözlerini gözlerime kenetledi."Çok güzel gülüyorsun."dedi. O an ondan gözlerimi kaçırmak istedim fakat yapamadım. Çünkü ilk defa biri bana iltifat etmişti. Gerçekten Akın bana iltifat mı etmişti?
Onun ela gözlerine bakarken kalbim göğüsümden çıkacakmışçasına atmaya başladı ve hemen gözlerimi kaçırdım. Sonra "Teşekkür ederim."dedim. Akının gözleri hâla üzerimde hissederken kolunu omzuma attı ve "Teşekkür mü edersin."diye kulağıma fısıldadı. Kolunu omzuma attığı için şu an birbirimize daha yakındık. Yüzümü ona çevirdim ve tekrar gözleri gözlerimle buluştu. Dudaklarımı araladım tam bir şey diyecektim ki sınıfa Tarih hocası girdi. Sonra uyarır bir şekilde öksürdüm. Akın mızmızlanarak önüne döndü. Hoca oturabilirsiniz dedi, herkes oturdu. Bende oturduğum sırada Akın cüretkar bir şekilde kolunu tekrar omzuma koydu. Ona döndüm ve "Napıyorsun?"diye sordum. Bana umursamaz bir bakış attı ve sırıtmaya devam etti. Teneffüs zili çalınca herkes rahatlarcasına nefes verdi, çünkü ders çok sıkıcıydı. Kantine gitmek için ayağa kalktığım sonra Akında ayağa kalktı ve yanımda yürümeye başladı. Kantine geldiğimizde ben tek kişilik boş bir masaya oturdum ve telefonu elime alarak oyalanmaya başladım.O sırada Akın'da bir sandalye çekerek gürültüyle yanıma oturdu.kantinden aldığı kahveyi bana doğru uzattı. Başımı kaldırarak Akına bakıp gülümsedim."Naber."dedi. Telefonu cebime koyup ona "Tarih dersinden sonra iyi."dedim. Oda gülerek "Çok sıkıcıydı.", "Evet."diyerek birbirimize bakmayı sürdürdük.

Ona her baktığımda kalbim her zamankinden daha çok hızlanıyordu.
Bana gülümsediğinde hafif kırışan yanaklarını sıkma isteği oluşuyordu içimde. Her zaman kendime. Neden? Diye soruyordum.

"Teşekkür ederim."dediğim sırada cevap gecikmedi, "Niçin teşekkür ediyorsun?"dedi. Ona elimdeki kahveyi göstererek "Kahve için"dedim. Sırıttı sonra bana ciddi bir şekilde "Sen hep böyle misin?"dediği sırada merak edercesine ona baktım."Nasıl yani?" Gözlerini gözlerimden hiç ayırmadan "Böyle güzel misindir."dediği sırada başımı gülümseyerek eğdim.
Bölüm Sonu
Bölüm hakkında yorumlarınızı bekliyorum. Oylamayı unutmayın.
Sevgilerle...