Vandaag moet ik weer werken.
Ik bind mijn haar vast in een slordige knot en spring op mijn fiets.
Eenmaal binnen groet ik Sharon en Daniël die al bezig zijn met bestellingen opnemen.
'Hey Safy. Waarom was je er gisteren niet?' vroeg Daniël nieuwschierig.
Daniël is een enorme kletskous en de neef van Sharon.
Beide komen ze uit Sudan en zijn Christelijk.
'Ik was ziek.' antwoord ik snel.
'Maar ik ben er nu. Dus, hup aan het werk.' Ik klap met mijn handen en huppel naar de keuken.
Chef Andrea glimlacht naar me.
De Italiaanse kok geeft me altijd wat donuts mee naar huis als beloning voor het af en toe mee helpen in de keuken.
'Safyah, ragazza. Hoe gaat het met je?' vraagt hij met een schorre stem.
'Het gaat goed, signore. Kan ik ergens mee helpen?' vraag ik.
Hij lacht even.
'Ik heb alles onder controle, ga jij maar bedienen.' glimlacht de oude man naar me.
Zijn blik glijd langs me.
Luid geschreeuw volgt.
'Oh, mio dio. Wat is er aan de hand daar?' Hij wijst met zijn vinger richting de tafels.
Een enorme menigte waaronder paparazzi, journalisten en volk proberen door de deur te komen.
'Hey! Allemaal uit mijn café!' hoor ik de brullende stem van mijn baas roepen.
'Meneer Rahmani is binnen. Uit de weg.' Iemand duwt de man omver en waardoor hij op de grond belandt.
Zijn hoofd knalt tegen de harde vloer, maar niemand lijkt daar aandacht voor te hebben.
Ik voelde per direct mijn bloed koken.
'Ongelooflijk.' mompel ik.
Door de enorme drukte kan ik mezelf nauwelijks horen.
Sharon en Daniël zijn onze baas overeind aan het helpen als er plots iets in me knapt.
Of het nou een draadje van pure gestoordheid is of van pure moed weet ik niet.
'Hey!' schreeuw ik hard.
Niemand geeft gehoor aan me.
'Hey!' Mijn keel begint pijn te doen.
Ik neem een diepe adem teug.
'HEY!' Heel het café is in een klap dood stil.
Het geflik van camera's stopt, het gegil en geroep van het volk stopt en zelf het ademen stopt bij sommigen.
'Ik weet niet naar wie jullie op zoek zijn, maar zo onrespectvol zijn in een restaurant? Jullie snappen toch wel dat wat jullie doen volslagen gestoord is? De eigenaar, mijn baas, zomaar aan de kant gooien om een of andere klootzak te zien eten? Verlaat nu per direct dit restaurant of ik bel de politie!' schreeuw ik ziedend.
Het bloed stroomt razendsnel door mijn aderen.
Mijn aders kloppen.
Ik zie een camera flitsen.
En nog een.
Ik moet maken dat ik hier weg kom.
Wat moet mijn vader wel niet denken als ik plots in het nieuws sta als een scheldende trut?
Ik draai me om, struikel bijna over mijn eigen voeten en ren naar het dames-wc.
De domste keuze die ik in heel mijn leven gemaakt heb.
'Kom eruit! Dame!' hoor ik verschillende onbekende stemmen roepen.
Ik haat onbekenden.
Het is onvertrouwd en voelt onveilig.
Iemand beukt tegen de deur.
Uit angst kruip ik er vandaan.
Ik plaats mijn handen voor mijn oren.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd?
'Iedereen aan de kant.' hoor ik een zware stem.
Plotseling voel ik de grond onder me beven en zie ik de deur met een grote klap openzwaaien.
'Mevrouw!' hoor ik van alle kanten.
Ik zie tientallen mensen met een gigantische, kubusvormige microfoon in hun handen.
Voor me staat een fors gebouwde man met een camera in zijn handen.
Mijn luchtpijp voelt dichtgeknepen.
Ik sta meteen op en loop naar achteren.
'Aan de kant.'
Daniël verschijnt in de deur opening.
'Kom mee.' Hij neemt mijn arm vast en trekt me door de menigte heen.
Ik negeer alle vragen die op me afgevuurd worden.
'Waarheen?' vraag ik.
Hij knikt even naar Sharon.
'Ergens ver weg van deze plek.' kalmeert hij me.
Ik knik.
Onderweg zie ik een bekend voorkomend silhouette.
Ik zie dat iedereen een microfoon tegen zijn lippen heeft gedrukt.
Even lijken onze ogen te ontmoetten.
Ze vergroten, tot schoteltjes.
'Jij.' fluister ik.
'Wat?' vraagt Daniël.
Ik blijf stil en loop uit reflex trager.
Ik heb hem zojuist een klootzak genoemd.
Terwijl ik niet wist over wie ik het had.
Wat moet hij nu wel niet van me denken?
Meneer Rahmani.
Wat zou zijn voornaam zijn?
En waarom is hij zo bekend?
Deel 8xx
JE LEEST
Abused. | Safyah
RomanceWat doe je als je het gevoel hebt dat niemand meer om je geeft? Het enige wat je hebt zijn twee monsters als ouders, een beste vriend en een mysterieuze man die steeds op het juiste moment lijkt op te duiken. Op het moment dat safyah alles lijkt op...