CENNET BAHÇESİ (İNTİKAM SERİSİ 1)

25. BÖLÜM

Hayat öyle lanet bir şey ki; sustuğunda konuşmadın diye pişman eder, konuştuğunda ise susmadığın için kahreder.

🏵️🏵️🏵️🏵️🏵️

ADEN'DEN DEVAM

Sınıfta yine düşüncelerime dalmıştım. Aklımda ki bu sorular yüzünden derse bile odaklanamıyordum. Ders başlayalı dakikalar geçmişti ama ben öğretmenin anlattıklarından tek bir kelime bile anlayamamıştım.

Sınıfın kapısı açılınca zar zor düşüncelerimden sıyrılıp ben de herkes gibi kapıya doğru bakmaya başladım. Ve gördüğüm kişiyle kısa çaplı bir şok geçirdim. Neden geldi ki?

Önce sınıfta gözlerini gezdirmeye başladı. En son beni görünce bana hafifçe gülümsedi ve öğretmene çevirdi başını. Ama aynı zamanda da gülümsemesini çoktan silmişti yüzünden.

"Merhaba öğretmen hanım."

Babamın mesafeli bir sesle konuşmasıyla birlikte öğretmene bakmaya başladım. Tedirginliği çok net belli oluyordu. Nasıl olmasın, koskoca Kaya Demir tam karşındaydı sonuçta. Sınıftakiler de onu gördüğüne oldukça şaşırmış gibilerdi. Asmin, Toprak ve Berke'de meraklı bir şekilde bakıyorlardı. Hatta Uzay bile. Neden buraya geldiğini sorguluyor olmalılar aynı benim gibi. Daha sonra sınıftakiler de bana merakla bakmaya başladılar. Zaten bugün, o saldırı yüzünden onun benim babam olduğunu öğrenmişlerdi.

"Me-merhaba K-Kaya bey." diye kekeledi öğretmen.

"Ben kızım Aden'i bir kaç dakikalığına alacaktım."

Hemen başıyla onayladı. Babam da bu onay karşısında yine bana bakmaya başladı. Ve öğretmene olan bakışlarının aksine bana gülümseyerek, "biraz gelir misin kızım?" diye sordu. Sınıftakilerin şaşkın bakışları artmıştı. Nasıl artmasın, kimseye minicik bir gülümseme bile göstermeyen Kaya Demir bana - kızına gülümsemişti ve şaşırmakta da haklılardı. Ama babamın bana olan o gülümsemesinin ardında gizlemeye çalıştığı bir tedirginliği vardı. Anlamıştım.

Babamı başımı sallayarak onayladıktan sonra ayağa kalkıp, sınıftakilerin meraklı bakışları eşliğinde de babamla birlikte sınıftan çıktık. Kısa bir süre sadece yüzüme baktı. Ama daha sonra da bana sarılması bir oldu. Beklemediğim için şaşırdım doğrusu. Ve hâlâ şaşkınlığımı üzerimden atamamış bir şekilde sarılmasına karşılık verdim.

"Baba, sen iyi misin?" diye sorduğumda benden yavaşça ayrıldı ve konuştu.

"Senin için çok endişelendim kızım. İbo bana okulun basıldığını söyledi. Soluğu burada aldım. Sen iyi misin?"

Sesinden endişe akıyordu resmen. Gülümseyerek, "merak etme, iyiyim ben." dedim. Daha sonra da, "Unuttun mu, Ölüm Meleği'yim ben. Aden Demir'im, senin kızınım. Onlar beni korkutabilir mi sence?" diye devam ettim sorarcasına. Derin bir nefes aldıktan sonra;

"Biliyorum, ama yine de endişeleniyorum işte. Okulun etrafını korumalarım sardı seni koruyabilmek için fakat yine istemeden tedirgin olmadan yapamıyorum." dedi.

"Evet, korumalarına beni korumak için görevlendirdiğinden benim neden haberim yok."

Tek kaşını kaldırarak;

"Haberin olsaydı müsade edecek miydin?" diye konuştu sorarcasına. Hemen cevap verdim.

"Tabiki de hayır. Benim zaten korumalarım var. Abim de koruma saldı zaten üstüme."