Let's Make Babies [COMPLETED]

Kabanata III

"Anak bakit biglaan yata ang alis mo?"

Nagmamadali akong ihinanda ang mga gamit ko. Aalis ako ng Maynila. My mom freak out nong nakita niya akong nagliligpit ng gamit.

"Magbabakasyon muna ako ma."

Hanggang ngayon hindi ko pa rin sinasabi ki mama ang nangyari sa pagitan namin ni Mile at kung paano niya ako niloko.

"Sinabi mo na ba ki Mile ang tungkol sa pag-alis mo?" tanong nito.

Napahinto ako sa pagliligpit at napabuntong-hininga.

"N-nakipaghiwalay na po ako sa kanya."

Shocked was visible to mom face.

"Why?Bakit kayo naghiwalay, anong nangyari?" she asked panicking.

"Pasensya na po ma pero hindi ko pa po kayo masasagot. Just let me leave. I want to refresh my mind and be alone," saad ko habang nangungusap ang mata sa kanya.

Buntong-hininga ang itinugon ni mama.

"Sige...kung yan ang gusto mo. Pagbalik mo pag-usapan natin ang tungkol diyan," si mama.

"Maraming salamat po," ako.

At nagpatuloy sa pagliligpit.

Napansin ni mama na madami akong dalang gamit kaya nagtanong na ito.

"Saan ka magbabakasyon?At sigurado ka bang bakasyon lang yan?" nagtataka nitong tanong.

Wala na akong nagawa kundi umamin.

"Actually mom. Hindi ko po nasabi sa inyo na nagtake ako ng licensure exam for teacher at nakapasa po ako."

Kinakabahan man ay inamin ko iyon ki mama.

"What?"

"And I choose to be assigned in Palawan," dagdag ko.

"Tapos wala kang balak sabihin sa akin yan at basta ka nalang aalis."

Mataas na ang tono nito at nakakahimig ako ng galit. Kasalanan ko din naman lahat.

"I'm sorry ma," tanging nasambit ko. Masyado akong nagpadala sa kagustuhang maka-alis at makalimutan si Mile. Na kahit ang importanteng detalye na nangyayari sa buhay ko ay nakakalimutan kong sabihin kay mama.

"Hindi ko alam kung anong pumapasok sa isipan mo para itago ang lahat ng mga nangyayari sa iyo. Pero wala akong magagawa malaki kana at nasa tamang edad na para dalhin ang sarili mo.Wala akong magagawa kundi hayaan ka at supurtahan ang kagustuhan at desisyon mo"

Hindi  ako sumagot at yinakap na lamang siya.

"Thank you po."

Tears poured down in my face.

I'm so lucky to have a mom like her.

Despite of being a single mother she raised me better. She was a good mother. Pinaramdam niya sa akin ang tunay na pagmamahal ng isang magulang kahit walang ama na gumabay sa akin. I was contented na siya ang kapiling ko. I'm really glad that she was my mom.

"Mahal kita anak. Kahit kailan hindi mo'ko sinuway. You become a good daughter. Wala na akong mahihiling pa kundi ang kaligayahan mo. So whatever happened in your life. Don't give up but fight for it dahil pagsubok lamang iyan. Gayahin mo ko, hindi tumatanda."

She tried to put humor on it to lightened the mood pero mas lalo akong napahagulgul habang kayakap siya.

"I love you mom. I'm so lucky to have you. I'm really sorry if I couldn't tell you about what happened but I promise I will tell you everything kapag handa na ako."