DERUN

1. bölüm Kar Küresi

(Merhaba arkadaşlar burada yeniyim ama içimdekilerle baya eski biriyim. Sadece bi on kesit 1. Bölümden..yorumlarınızı bekliyorum . Devamı gelecek inşallah..yorumlarınızi bekliyor hikayemin devamı.  )

"Bu dünya sadece ikimize ait.
Kar taneleri sevgimize pervane olmus.
Gözlerin gözlerimde, ellerin ellerimde, kalbim kalbine kenetlenmiş baksana..
Hayallerimize koşuyoruz..
Bedenin nerede olursa olsun biz buradayız.
Al !
Ben yüreğimi sana emanet ettim .
Sen de bu kar küresine iyi bak ruh-i revânım..."

Yutkundu, duraksadı Sare .
Sevinmeliydi sadece sarıldı..
Oysa dilinden ince ince sızacaktı vedası..
Allaha emanet kal dahi diyemedi..
Eline aldı küreyi, okşadı..
Yüreğinden geçenler son kez dilinden dökulecekti yektasina..
Ellerini birbirine kenetledi ..
"Sen hep bende kalacaksın ömrümün geri kalani ..
Bu kar taneleri hep pervane olacak sevgimize.."demekle suskunluğuna gömüldü.
Içindeki yangının alevleri gökyüzünü kara dumanlarla sarmıştı..
Şahin tepesi ilk kez bu kadar hırçındı.
Bu şehri ayaklarına sermiş gökyüzüne kucak açmış tepe , son kez onlara şahitlik ediyordu ..
Ağlamaklı ses tonuna eşlik eden, yüreğinin duvarlarından sızmış göz pınarlarından süzülen gözyaşlarını alelacele silmişti elleri.
"Mutluluktan " dedi ..
"Bana sen öyle duygular verdin ki sevgilim, yarinimin ne getireceğini dahi bilmiyorum sonrası sonrası sonrası .. "dedi ve ekledi ;
"Yarınim ,yanıbaşim . Şunu bil ki bundan 70 yıl sonra da seni seveceğim. Bu dünya tersine dönecek kıyamet herkes için de koptuğunda da Ben yalnız seni seveceğim . Başımıza ne gelirse gelsin , bu dediklerimi hatırla hep. Sen benim kurak topraklarimda gül açtırdın, hayallerimizde bir kızbir de erkek çocuk büyüttük.. onlar bizi bekliyor..
Biz hep tek yurekteyiz, seni seviyorum ..."

Içinden yükseldi sesler ... Kalmak istedi hep
Ama gidecekti..

Hiç bir hastalık sensizlik kadar ağır değil . Hiç bir ilaç senin kadar iyileştirici değil .
Ben kanayan yaralarimla senin hayallerini umutsuzluğa ceviremezdim.
Gözlerinin götürdüğü yemyeşil diyarlari solduramazdım.
Masum ellerini bırakamazdım.
Ya şimdi gidecektim ya da beni yakan ateşin külleri seni de toprağa karistiracakti sana bunu yapamazdım.
Gitmeliydim ..
Beni affet ..
Yalnız seni seveceğim beni affet...
Iflah olmaz dertlerimin hortumuna bıraktım kendimi ,
Bizi ise kar küresinde bıraktım.
Allaha emanet kal sevgilim ..

Içinden sesler durdurak bilmeden yükseliyordu, sarıldı hiç ayrılmayacak gibi son kez ..
Gamzesine bıraktığı buse güvercin olup karıştı gökyüzüne..
Kanadını kuşandı ve uçtu kalabalık kimsesizligine ...