ÖLÜMÜN GELECEĞİNİ BİLMEK

Bölüm 19

HATA YAPMA!

Ne demek bu? Liliy için endişelenmeyi bırakıp , artık kendim için endişelenme zamanı gelmişti.En azından, öyle hissediyorum.Bu zamana kadar, hislerim beni bir gün olsun yanıltmadı.Ancak, bu tür hislere de , pek alışık olduğum söylenemez.Vücudumun her zerresinin uyuştuğunu hissediyorum.Kulaklarımda bir çınlama var...

Liliy, babasının yanına gitmişti.O gittiğinde, sadece arkasından bakakaldım.Tek düşündüğüm, biran önce bu kahrolası evden çıkmaktı.Babasına söylediyse ya?Ne yaparım ?Nasıl uzaklaşabilirim biran önce?

 Kafamda bu sorular ile koltuktan doğruldum.Ayağa kalktığımda ince , çelimsiz bacaklarımın beni  çok fazla taşıyamayacağını anlamam ,çok zamanımı almadı.Mutfağa doğru kafamı uzattım.Mutfakta, tezgahın bir kısmı görünüyordu.Eskitme ahşap renkli dolaplar ve beraberinde özensizce beyaza boyanmış dolaplar.Tezgah , mutfağın diğer ucunda yanan küçük loş ışıktan nasibini bir nebzede olsun alıyordu.Gölgelerin, yansıdığı tezgahtan neler olduğunu anlamaya çalışırken , mutfak ile salon arasında ki küçük dar koridora girmiştim bile , koridorun sonunda aşağı inen ahşap merdivenlere gözlerim takıldı.Bir anda ,sam'in sesini duydum 'Agatha , liliyi uyutup hemen geliyorum , istersen şarap alabilirsin dolaptan' 

Agatha için ikinci bir şanstı bu.Ancak ,son şansı olabilme ihtimali onu korkutuyordu.Paltosunu ve çantasını aldı yanına ,eğer sam 'e yakalanırsa, plan basitti 'Acil çıkmam gerekiyor ,seni arıyordum lily 'nin uyumuş olma ihtimalini düşünerek sessizce geldim' diyecekti.Hem ne yaptığını , hemde neden sessizce dolaştığını anlatacak bir açıklama , mükemmel. Ağır adımlarla, koridorun sonuna ilerledi.Sam'in yukarı çıktığını ve kapıyı örttüğünü duymuştu.

Adımlarımı her atışımda , zeminin çıkardığı ses beni daha da tedirgin ediyordu.Bir kaç adım attıktan sonra,  aşağı inen merdivenlerin başındaydım.Parmak uçlarımla, merdivenin basamaklarını indim.Karanlık vardı sadece ancak , ışık açma gibi bir ihtimalim yoktu.Bir şeye çarpıp , onu devirmem muhtemeldi bu sebeple adımlarımı , küçülttüm.Aşağının düzeni hakkında en ufak bir bilgim yok....Ellerim ile, önümde bir şey olup olmadığını yoklayarak bir kaç adım attım , ardından duvar olduğuna emin olduğum bir yere sırtımı yaslayarak ilerledim .İki üç adım sonra ise elim sert bir yere çarptı.Çok fazla ses çıkmadığı için şanslıyım.Oranın , bir kapı olduğunu anlamam fazla zamanımı almadı.Hemen kapının kulpuna yöneldim.Yavaşça kapı kolunu çevirdim , ancak kapının sessiz olmaya hiç niyeti yoktu,büyük bir gıcırtı ile kapı , ağzına kadar açıldı. İçeride , açık bırakılmış bir televizyon vardı .Televizyonun ışığı,  tüm odayı aydınlatıyordu.Ancak , dışarıdan görünmemesi için kapını altı bir destek ile kapatılmıştı.

İçeride dikkatini , televizyonun bir adım uzağına konumlandırılmış , eski tek kişilik bir koltuk çekti , yanında ise ufacık bir sehpa vardı.Sehpanın üzerinde , hala dumanı tüten sigarayı,  gönülsüzce tutan eski, metal bir küllük vardı .Agatha bunlara dikkat kesilmişken üst kattan, sam'in ona seslendiğini duydu , ancak çok sinirli geliyordu sesi .Agatha istemsizce odada buldu kendini,ardından kapıyı kapattı ve kapının tam arkasında ki , dolaba attı kendini.Neden bunu yaptığı hakkında , en ufak bir bilgisi yoktu.Sam, adını bağırarak tüm evde onu arıyordu .Agatha sessizde olan telefonun titrediğini hissetti ,cebinden çıkarttığında sam'in aradığını fark etti.Hemen kapattı ve bir mesaj çekti ona'Çok üzgünüm gece için sam, ancak acilen çıkmam gerekti.' Agatha yukarıdan sam 'in sinirli bir şekilde haykırdığını duydu .Titriyordu elleri, bacakları, tüm vücudu....Korkuyordu.Buradan çıkmanın, bir yolunu bulmalıydı .Agatha çok geçmeden,içinde bulunduğu odanın , kilitlendiğini duydu.Gözlerinden, istemsizce yaşlar süzülüyordu,onun kontrolünde değildi bu.Buradan çıkması gerektiğini tekrarlıyordu sadece.