ÖLÜMÜN GELECEĞİNİ BİLMEK

Bölüm 22

Bu gerçek ile yüzleşmeye hazır hissetmiyorum kendimi .

 Gerçekten ölmüş olduğunu kabullenmiyor kalbim.Cenazesi için dolabımdan çıkarttığım siyah elbisemi giydikten sonra şiş olan gözlerimi kapatması için siyah gözlüklerimi taktım, o malum yere gidiyorum "mezarlığa " en son annemin cenazesinde gitmiştim oraya, ancak şimdi yıllardır âşık olduğum adam için gidiyorum...

Beni almak için gelen bain, arabada beni bekliyor o da  ütülenmediği, bariz bir şekilde belli olan  siyah bir gömlek geçirmiş üzerine, sanırım cenazeye olan saygısını anlatamaya çalışmış .

Bir eli direksiyonda diğer elinde olan izmaritle kolu camdan sarkıyor .Bir kaç saniye sigaranın yanışına kenetlendi gözlerim nedenini bilmeden sadece bakıyorum bu düşüncemi fark etmiş olacak ki arabadan tek seferde inerek bana yaklaştı .Sanırım delirdiğimi falan düşünmüş olacak ki hiçbir şey sormadan koluma girdi ağır adımlarla arabaya binmeme yardımcı oldu.Yol boyu tek kelime bile etmedi .Mezarlığın kapısından girdiğimiz anda gözümden yaşlar süzülmeye başladı.Yüzümde gözyaşlarımın sıcaklığını hissedebiliyordum.Her zaman güçlü duran ben şuanda dizlerimin vücudumu taşımakta ne kadar zorlandığını görüyorum.İleride küçük bir kalabalık vardi. O siyah kalabalığın arasında pembe montu ile liliy gözüme çarptı her şeyin farkındaymış gibi bir ifade vardı suratında.Ancak bu kızın az önce babasının cansız bedeni üzerine toprak örtüldü....Aklım almıyor.

Bir hafta kadar oldu yataktan bazı ihtiyaçlar dışında neredeyse hiç çıkmadım.Bir tür depresyona girmiş olabilirim.Patronum olayın detayını bildiği için olsa gerek kendimi toplamam için cenazeden sonra eve gönderdi.En son ne yediğimi dahi bilmiyorum , açlık duygusu hissetmiyorum, bu sebeple yemek yemek aklıma dahi gelmiyor.Hala o var aklımda.

SON 2 BÖLÜM