KISA BİR HİKAYE-2-

2

Sanırım artık bir şey hakkında yazmam gerek. Kadehimden bir yudum (daha) aldığıma göre tüm totemler tamam. Birkaç küçük detay var kafayı sıyırmak üzere oluşum gibi. Ama çokta mühim değil üstesinden gelebilirim. Ya da bu sefer gelemez miyim?

Bu sefer yalnızım ve kendimi en iyi böyle ifade edebileceğim bana laga lugu yapacak bir başkası olmayacak artık. Ve ben yalnızken yanımda olmayan herkese selam olsun.

Çünkü çabama sağlık ben hepinizin yanında oldum. Tamam, bende bir melek değilim bende kendi sorunlarımdan kaçarken sizin yanınızdaydım ama sonuca bakmalıyız. Bu satırlar bir şekilde bitecek ve bir şekilde başladı. Tam da bu noktada şüpheciyim içimdeki her şeyi dökmekle dökmemek arasında ne yapmalıyım diye. Alkolün verdiği cesarete dayanarak hakim bey, akıyor düşünceler beynimden.

Ben koca bir fanusun içinde yaşamaktan kafamı o cama vurup vurup yine hiçbir şey olmamış gibi yaşamaktan çok sıkıldım ben balık olmaktan çok sıkıldım. Hayat bu kadar basit değildi nerede benim özgürlüğüm tatminim, arzularım! Hepsini boşuna yaşadığımı düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Çünkü hepsi sanki bana ait değilmiş gibi. Ya da hepsi bana ait. Ama yaşanmayan duygular. Salonda koltuk takımım var yeni ve kaliteli ama hiç kullanılmayan ama var görüyorum ama var hissediyorum! Peki ya özgürlüğüm? Onunda var olduğuna inandığım bu yaşanmışlıktan sanırım artık çok sıkıldım. Çünkü gerçekten ne bedenim ne de ruhum özgür.

Tam olarak ne istiyorum?

Belki bu sorunun cevabını birkaç kadeh sonrası anlayacağım. Çünkü şuan bu sorunun cevabı biraz geçmişi kurcalama sebep oldu. Geçmişteki ben ile şimdiki benim kendisiyle baya çelişkili. İnmek istediğime emin değilim çocukluğuma pardon ergenliğime. Korktuğumdan değil, tam tersi şuan olan bana çok söveceğim biliyorum bu yüzden ve sanırım bu şuan tam olarak ihtiyacım olmayan şey. Dün gece basıp ait olduğum yere gidiyordum neredeyse çok az kalmıştı ama birçok problem gibi yine buradayım. Sıçtığımın göt kesen soğuğu Ankara'da. Mutlu değilim yanaklarım aşağı doğru bakıyor ve biliyorum tam bir buldog gibi gözüküyorum. Neyse zaten hayatımın aşkı da yok. Hem olsa ne fark eder hayatımın aşkıysa zaten beni her halimle kabullenmesi gerekmez miydi?

Bir sigara içip geliyorum. Kışı bu yüzden sevmiyorum her yerde sigara yasağı var kaliteli müzik ve alkol istiyorsan kapının önünde sigara içmeye razı olacaksın çok saçma. Varoş ve merdiven altı yerlere gidip takılma hakkına da sahipsin tabii ama genç ve bir kadınsan bu saatte seni hoş karşılara mı bilmiyorum bide üstüne üstlük yalnız, sanırım baya iyi karşılarlar.

Etrafımdaki herkesten bıktım usandım ve eminim onlarda benden bıktı usandı yani duygularımız kesinlikle karşılıklı.

Bunu biliyorum ve bunun için onların kalbini bir bir kırdım illet ettirdim kendimden. Tam anlamıyla sıkıldığımdan değil tabi ki sanırım bende bi sorun var ve sorunun ne olduğunu asla çözemedim sonuçta tüm eski sevgililerim benden ayrıldıktan hemen sonra sevgili yaptı ve hepsi şuan hala onlarla birlikte. Hatta biri nişanlandı yani stalkladığım biri en azından öyle. Kim bilir bilmediğim diğerleri ne halde. Belki de şuan bir yerlerde eski sevgilim benden sonraki sevgilisiyle sevişiyordur belki birlikte tatildedir veya tam da şuan 'benimle evlenir misin' diye kutsal bir sözü söylüyordur. AMANIN. Ne kadar da önemli. Bense oturmuş bir bar kenarında klavyemde sos varmışçasına bilgisayarıma gömülüp bunları düşünüyorum hiç tuhaf değil.

Birileriyle tanışma vaktim geldi ama yaşım genç değil öyle kolay olmuyor maalesef yeni birileriyle kaynatmak. Herkes birileriyle birlikte bense yalnız başımayım. Şöyle göz ucuyla masalara bakıyorum. Sol çaprazımda tamda saat 1 yönünde dört kişilik masada iki kız iki oğlan oturuyor. Arkadaşlar mı yoksa couple date mi henüz çözemedim. Ama baktığım çocuk kesinlikle çok mutlu değil büyük ihtimalle ailesiyle ilgili sorunları var ve maddi zorluk çekiyor. Herkes gülerken o tebessüm edip sakallarıyla oynuyor. Yorum yapmaktan kaçmıyor ama diğerleri kadar eğlenmediği de belli. Ne kadar şairane.