Zawgyi
စိတ္ဂနာမၿငိမ္ပဲ ထိုင္မရ ထမရ ျဖစ္ေနတဲ့ luhan ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရ မေက်နပ္ျဖစ္မိတယ္..
ေျမာက္ပိုင္းကိုသြားတဲ့ စစ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔ျပန္လာသံ
ၾကားလို႔ ေပ်ာ္မလို႐ွိေသး ကိုယ့္ င႐ႈပ္ေလးက ဒါဏ္
ရာရလာတယ္ဆိုေတာ့ လူက ပူထူၿပီး ဘာဆိုဘာမွ လုပ္မရေတာ့ဘူး...
ဆိုးလိုက္တဲ့ ေမာင္..
ကိုယ့္ကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္တယ္...
စစ္ဆင္ေရးေအာင္ျမင္တယ္ဆိုၿပီး ဒါဏ္ရာက ဘယ္ကရလာျပန္ၿပီလဲ...
စစ္ဆင္ေရးမွာ မရခဲ့တဲ့ ဒါဏ္ရာက ဘယ္ကဘယ္
လိုရလာသလဲ...
ဒါဏ္ရာရတယ္ဆိုတာကလြဲၿပီး ဘာသတင္းမွ ထပ္မၾကားရေတာ့ျပန္ဘူး.. အေျခအေနဘယ္လို႐ွိသလဲ.. သက္ေကာသက္သာရဲ႕
လား သိခ်င္ေပမဲ့ ဘာဆိုဘာမွ မသိရေတာ့...
သြားလည္းဒီစိတ္ စားလည္းဒီစိတ္နဲ႔ လုပ္သမွ်တိုင္းဟာလည္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
မို႔ ဝိုင္းစတာကို ခံေနရျပန္တယ္...
မင္းမသိဘူး ေမာင္..
မင္းေၾကာင့္နဲ႔ အဆူခံရၿပီး အျပစ္ေပးခံရနီးပါးပဲ..
ေျမာက္ပိုင္းကျပန္လာတဲ့ စစ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔ကို ႀကိဳဆို
ပြဲလုပ္ေပးေတာ့မွ ဒါဏ္ရာရတဲ့အေၾကာင္းကိုသိရ
ေတာ့တယ္...
ေတာင္းပိုင္းကို ျပန္ရေတာ့မွာကို အေပ်ာ္လြန္ၿပီး
ေမ်ာက္ေလာင္းသံုးေယာက္ေပါင္း ထေအာ္ၾကရာကေန တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္
တက္ဖိၾကရင္း ရတဲ့ ဒါဏ္ရာတဲ့ေလ...
ဒီလူစိတ္ပူသမွ်ေတြက အလကားျဖစ္ၿပီေပါ့..
ဘယ္လိုေတာင္ ေမ်ာက္က်တဲ့ ေမာင္လဲ...
ဒါေပမဲ့လည္းေလ ဘယ္လိုအနာတရျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ပူ
တာကေလ်ာ့မသြားဘူး..
' အေလးျပဳ '
' ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ Oh Sehun '
' ေမာင္ ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္ေလးေမွ်ာ္ေနပါတယ္ '
' ဘယ္လိုေတာင္အ႐ွက္မ႐ွိရတာလဲ '
' ခ်စ္မိၾကရင္ ဘယ္သူမွ အ႐ွက္မ႐ွိၾကေတာ့ဘူး '
