უკვე კვირაა.
ეს დღეები ჩვეულებრივად ანუ ზედმეტად
ერთფეროვნად გავიდა....
შეიძლება ჩემი დამსახურებითაც... არვიცი უბრალოდ, არ ვარ ხასიათზე... ბავშვებიც არ მინახავს ... სანდრო გადამეკიდა რა გჭირსო , ნატი კი სულ
ორაზროვნად მწერს , რაღაცაზე მიმანიშნებს თავისი ჭკუით .
მოკლედ არავის ნერვი არ მაქვს და რატომ?! კომენტარს არ ვაკეთებ.
ჩემს ოთახში ვარ, ჩემს პუfში, საყვარელ კოკა-კოლასთან და ჩიფსებთან ერთად .... 6 საათია, შემოდგომის 6 საათი რაც ნიშნავს იმას რომ ამდროს თბილისში უკვე ბნელდება , წინ კი მეშლება აჭრელებეული ქალაქი თავისი ულამაზესი 'ეიფელის კოშკით' . ჰო, ესე ვეძახი ჩვენს ანძას რავქნა ფანტაზიის უფლება კანონით არ იკრძალება ...
ეხლაც ვზივარ და მეფიქრება ყველაფერზე .. მწვანე თვალებზეც , დიდ რაღაცნაირ მწვანე თვალებზე, ოდნავ ჩასისხლიანებულ რაღაცნაირ მწვანე თვალებ- და უცბად სიცივე ვიგრძენი ... ჯ ა ნ დ ა ბ ა . მართლა ეს ცივი კოკა-კოლა გადამესხა?! . დავდებილდი მგონი . ილო ბარათელო შენს გამო ჩემს საყვარელ ხალათს უნდა გამოვემშვიდობო - ისევ ტელეფონის ხმა. ნატია
"
-ჰოუ
- მზად ხარ?
- რა ?
- სანდრო გამომივლის და მოვალთ მალეე
-დაიცა რა ხდება ვერაფერი გავიგე , სადმე მივდივართ?
-აუ ლილეე ღადაობის დრო არ მაქვს წავედიი
-გოგო დაიცადეე ნატალიაა სად მივდივართ?!მოგეწერა მაინც
- თუ ხანდახან inbox შეამოწმებ
ნახავ რომ მეგობრებიც გწრენ ხოლმე ლილე
- ნატალია ნერვებს მიშლი რა ხდება მართლა ვერ ვხვდები ..
- ანუ დაგავიწყდა ყოჩააღ . დღეს კვირაა ანუ დღეს wpartyია გაგახსენდა ეხლა?
- ჯანდაბა
- ასჯერ მოგწერე მემეგონა ემზადებოდი და არ მპასუხობდი
- აუუ არ გამხსენებია მართლაა ჯანდაბას წადით თქვენ და მეც მოვალ არაუშავს თუ დამაგვიანდა რაა
- ნახევარ საათში ვერ მოასწრებ??
- ვერაა საშინლად ვარ , ესე ხო არ წამოვალ... მოკლედ წადით და მოვალ მეც რა
- მიდი დაგელოდებით სანდროს ნერვები არმაქვს.. წაიღებს ტვინს
- აუუ არაა თქო წადიით რა ორი წლის ბავშვი ხომ არ ვარ...წადით და ვსო"
გავთიშე მობილური
