"Weirdo naman ng boyfriend mo ma'am," Komento sa akin ni Alvert nang papauwi na kami. I rolled my eyes for the nth sa sinabi niya.
"How many times do I have to tell you hindi.ko.siya.boyfriend," Pag-uulit ko sakanya na hindi naman kaagad papasok sa isip niya. Hindi parin kasi nawawala ang ngisi sa labi niya. Buwisit.
"Pero nanliligaw?"
"Hindi ako available uy!" Agad kong sabi sakanya. Natawa ako nang maisip na nanliligaw 'yun sa akin. He's handsome. Really. Really. Handsome pero hindi lang talaga maimagine.
"Hindi available? May boyfriend ka na?" He asked in an annoying tone. Alam ko namang hinahamon niya lang ako. Kahit nasa daan ang tingin niya ay kita ko ang pagma-make face niya.
Magpapatalo na naman ba ako?
"Sino ba nagsabing wala?" Napabaling siya sa akin ng sinabi ko nito kaya napangisi ako. Akala mo ha.
"Talaga Meron?"
"Hindi ka naniniwala?" I don't wanna say it directly sakanya. Baka kung ano pa ang sasabihij niya mahirap na.
"Dito lang," Doro said na nasa likod. Ilang minuto kong nakalimutan na may tao pa pala sa backseat dahil Antahimik nito.
Inihatid ni Alvert una mommy kaya naghintay kami ni Doro sa library. Madilim na nga dahil ilang minuto pa ang byahe ni Alberto papunta at pagbalik sa paghahatid.
Hindi rin naman pwede na sumama kami kay mommy because she'll definitely ask tungkol kay Doro.
Wala siyang salitang bumaba ng sasakyan. I was slightly disappointed when he removed his ponytail nang paalis na kami. Wala naman akong magawa dahil mas mataas siya sa akin at mahirap abutin ang ulo.
Pero mabuti na rin 'yun? I feel edgy when I did that hairstyle to him.
Back to Mr. Bangs na naman siya.
Pinilit ko pa siya na sumakay sa kotse. He was very persistent on walking home pero I was more persisten than him!
"I'm a man. This is easy," Sabi nito kanina.
"And we have a car and it'll be easier for you to go home riding," Sabat ko naman. He gave up after several convincings from me. Siguro naisip niya rin na hindi talaga ako magpapatalo. Besides maaga pa ang entrance bukas at gagabihin pa siya kung magtataxi siya o maglalakad.
He opened the car door without taking a glance at our way.
Nakatayo lang siya sa labas ng kotse nang pinaharurot na ito ni Alberto. Hindi naman ako nagreklamo because saying goodbye definitely is not his style.
Napalingon ako sa likod at nakitang iniwan pa niya ang ponytail. Ganun? Didn't he kept it kahit remembrance man lang? Who cares anyway. That's just less than ten pesos at kung milyones talaga ang pantali na 'yun ay magrereact talaga ako.
Tumingin ako sa side mirror at umirap as if he'll saw what I did. Nagtaka ako nang bigla siyang napahawak sa poste na malapit lang sakanya.
Biglang bumalik sa isipan ko ang nangyari sakanya noong una naming pagkikita.
He starved and tired himself out that he fainted.
Naalala kong hindi pa nga pala kami nakakapaghapunan! For fuck's sake it's already seven!
