Ev Kızı Evren (Altın Günü Serisi)

#mesutdedevediğerleri

Evren'in, Ev Kızı Evren isimli blogunda yazdıklarını da ara bölüm olarak paylaşacağım. Bu ilk blog yazısı. Yeni bölüm de hemen ardında. Öpücükler ve sevgiler benden <3

Keyifli okumalar.

***

#EvKızıEvrenBlogYazıları1

Bir Ev Kızı Macerası

Bugün İstanbul sahaflarını karış karış gezdim. Eskimiş kitaplardaki yaşanmışlık, kitaba ayrı bir tat veriyor. O yüzden sahafları gezmeyi, o kitapları incelemeyi çok seviyorum. Aklımda belirlediğim bir kaç kitap vardı ama hiç aklımda olmayan bir kitabı bulunca bütün paramı ona harcadım. Böylece eve tek kitapla döndüm.

Tek kitaba o kadar para vermeme kızabilirsiniz. Ama bir dinleyin! Tess Gerritsen'in Call After Midnight kitabının İngilizce ilk baskısını buldum. Ayrıca kitap imzalı. Yani benim hayranı olduğum, delirdiğim kadın; Tess Gerritsen, bu kitabı birileri için imzalamış, ona dokunmuş. Şimdiyse benim ellerimde!

O yüzden bu kitabın fiyatı ne olursa olsun, kesinlikle almalıydım.

Bir de, kitabı incelerken içinde bir tatlı tarifi buldum. Tarif İngilizce olduğundan, çözmem biraz zaman aldı ama sonunda başardım. İlginç olansa bu tarifi daha önce hiç görmemiştim. Yani böyle bir tatlının varlığından haberim yoktu. Bu yüzden, tatlı hakkında detaylı bilgi almak için yurt dışı bir tarif araştırması yaptım ama internette de böyle bir tarif mevcut değil.

Sanırım, özel bir tarif ele geçirdim. Burada yazan malzemelerin hepsini bulmak kolay değil. O yüzden, daha evde hazırlanabilir bir hale getirdikten sonra, tarifin detaylarını, yapılışını ve hazırlanışını size anlatacağım.

Bir ev kızı macerasının daha sonuna geldik.

Bir sonraki macerada görüşmek üzere.

Şimdi biraz ütü yapmalıyım.

***

3.Bölüm

"Seda Sayan donunu buradan aldı. Beş lira borcu kaldı! Gel ablam gel! İkizlere takkeee!"

"Süt mısır bunlaaar!"

"Bundan daha tatlı biber bulamazsın ablacım buralarda!"

Çığlıklar, bağırışlar, sokak sesleri... Hepsi birbirine karışmış. Bir pazar yeri. Geldiğimiz yer, bir pazar yeri.

O kadar büyük bir karmaşa ki fasulyeler yerde, biberler havada uçuşuyor. Savaş alanından hallice. İtiş kakış, sıkışıklıktan hiç bahsetmiyorum bile!

Merakla Hazal'ın suratına bakıp bizi buraya neden getirdiğini anlamaya çalıştım. Gözleri etrafı yokluyor, sanki birisini arıyor gibiydi. Bu karışıklıkta kimi bulmayı ümit ediyorsa artık!

O anda bir kadın omzuma çarptı ve geriye sektim. İstemsizce elim boynuma astığım yaka kartına gitti. Biz otelden çıkarken Akay Bey vermişti. Aslında biz hızla çıkarken elimize tutuşturmuştu desem daha doğru olur. Üzerinde isimlerimizin ve tanınmamız için gereken bilgilerin yazdığı bir karttı. Kartın alt tarafında bir barkod vardı. Bu barkod toplantıların girişinde okutulacaktı. Böylece içerinin güvenliği sağlanacak, kartı olmayan kimse içeri alınmayacaktı. Akay Bey, benim için önemli olduğunu bildiğinden özellikle son geceki etkinlik için bu kartların şart olduğunu belirtti. Ben hızlıca teşekkür ederken Hazal beni dışarıya doğru çekiştiriyordu. Kartın öneminden dolayı da boynuma asmıştım. Aynı küçükken silgilerimiz kaybolmasın diye boynumuza ip yapıp astığımız gibi. Kaybetmek istemediklerimizi yakınımızda tutarız.