jennys wereld

Het eerste deel van Jennys verhaal.

Jenny werd 10 . Ze speelde vaak met Wolfie en Elise na haar 11de verjaardag gebeurde er iets speciaals. Elise vraagt: "Kunnen we naar buiten de muren?" "Wacht wat bedoel je?" "Ik wil kijken wat buiten deze wereld is." "uum...? is dat wel zoon goed idee?" "Tuurlijk laten we gaan!" "Nou ik neem wolfie mee je weet maar nooit..."

Later sluipen ze door de poort en volgen het pad. Ze komen uit bij een dorpje. De bewoners fluisteren dingen; "Dat zijn stads kinderen toch?", "die minachten ons zeker de arogantjes," "Wat moeten ze hier." "Misschien kunnen we weer terug gaan" zegt Jenny. "Nee joh kom laten we dat pad volgen!"zegt Elise. "Nee dat is TE gevaarlijk Elise!" "Tuurlijk niet we hebben Wolfie toch? KOM." Zegt Elise Dapper. Jenny loopt achter de 11 jarige Elise aan. Maar dan... "Jenny help me hier!!" Elise schreewt het uit. "Elise waar ben je!" Roept Jenny. Daar aan de rand van de klif hangt Elise. Het lukt Jenny niet Elise te pakken. Elise houd het niet en valt ver naar meneden. Een gil, Een plof , een kreun, Elise is gestorven
Jenny loopt met Wolfie terug naar huis.

Ze loopt naar haar ouders. "Mam pap?" Vraagt Jenny. "Wat is er schat en waar is Elise?" Vraagt moeder. "Over Elise..." zegt Jenny, ze barst in huilen uit. "Wat is er lieverd?" Vraagt moeder. :Elise is van een klif gevallen toen we buiten de muren gingen." "Jullie deden wat!?" Zegt vader die alles heeft gehoord. "We gaan het onmiddellijk vertellen aan de koning en koningin maar ik verwacht niks goeds...." zegt moeder.

Toen de koning en koningin het hoorden barste ze in tranen uit de 2 zusjes van Elise snikte zachtjes. Maar dan spreekt de koning; "Waarom heb je haar niet tegen gehouden waarom heb je haar niet overgehaald! Verbanning vour jou en je ouders ik wil jullie nooit meer zien! Ik verban jullie niet alleen uit de muren maar ook uit deze omgeving. En iedereen zal weten van wat jullie hebben gedaan!"

2 jaar later in een dorpje ver van het oude koninkrijk.

Jenny is 13 ze woont nu in een dorpje ver, ver, heel ver van het oude koninkrijk nogsteeds is ze verdrietig met wat er met Elise is gebeurd. Ze zit nu op een school in het dorp. Haar ouders werken als boeren. Ze heeft nieuwe vrienden maar het blijft raar. Ze trekt naar het bos gewoon voor een dag nadenken over haar leven over alles. Ze loopt en ziet iets iets raars....
Een ruine een groen licht iets raars.

Ze loopt er op af en ziet ineens Elise. "ELISE!?" "Dat kan niet Elise ben je opgestaan uit de dood." Zegt ze verward. "Ik ben hier om je te vertellen dat je de uitverkorenen bent."

Uitverkorenen ik wat hoezo? Zegt ze nog verwarder. Deze kracht zal je helpen je was een goede vriendin Jenny.. Een groene flits Jenny houd haar handen voor haar ogen het licht is fel ECHT fel. Ze voelt een rilling van kracht ze schreewt; "Elise wat is dit!" En dan valt ze flauw. Pas in de avond word ze wakker midden in het bos. "Onee hoe vind ik de weg ooit terug in het donker ik moet een hut maken en wachten tot het licht word." Zegt ze in zichzelf. Ze zoekt naar takken en bladerem en maakte van gras en mos een bed. Op de zelfde tijd zijn Jenny's ouders erg ongerust. "Waar is Jenny?" vraagt moeder aan tafel. "Ze ging toch naar het bos?" Zegt vader. "Onee straks is ze verdwaald en vind ze het nooit meer terug ik ben zo bang dat er wolven komen en haar opeten." Bang blijft moeder aan tafel zitten.
Ondertussen gaan Jenny en haar ouders slapen

De volgende ochtend word Jenny in haar hutje wakker ze bedenkt zich dat ze naar huis moet. Dit word mijn plekje denkt ze. Mijn geheime hut en misschien kan ik kijken wat dat groene licht met me heeft gedaan... Ze loopt naar huis en haar ouders rennen naar buiten. "Jenny waar was je" zegt moeder terwijl ze haar omhelst. "Ik was in het bos in slaap gevallen en heb daarna een hut gemaakt om veilig te kunnen slapen en s'ochtens de weg terug te vinden." Jenny liegt tegen haar ouders dat doet ze niet vaak maar een leugen voor eigen best wil mag toch? Ze heeft Elise gezien ze is de uitverkorne en het groene licht... wat is dit voor een leven.. ik mis Elise bedenkt ze en ze begint te huilen.