jennys wereld

Het vijfde deel van Jenny's verhaal

Na school denkt ze aan Pierre. Ik zie hem amper en ik ben bang dat alles fout zal gaan. Dan komt Pierre thuis. "Jenny damn ik heb je overal gezocht!" Roept hij. "Ow" is het enige wat ik uitbreng. "Waar dan? Ik ben gewoon naar huis gegaan?" Vraag ik half aan hem. "Ik miste je en heb op school gewacht en toen... ach laat ook maar doet er niet toe" zegt hij dan. "Oke denk ik? Maar ik ben moe en ga slapen" antwoord ik snel. "Nu al?" Vraagt Pierre verdrietig "ik ben speciaal voor jou eerder thuis gekomen." :/ " sorry Pierre ik ga slapen" zeg ik. Ik loop de trap naar boven en zucht het had niet zo gehoeven.

Shit denkt Pierre. Het was ook zo raar toen hij bij jenny op school kwam. Dat meisje met de pijpen krullen en de rok ze was zo knap. Knapper dan Jenny een meisje dat hij wel zou willen.... PIERRE WAAR BEN JE MEE BEZIG! Je hebt het mooiste en leukste zorgzaamste alles meisje en je gaat voor dat meisje met de pijpen krullen en... ik zak weg in mijn gedachten als ik gewekt word door Jenny's ouders. "ETEN"

Zuchtend loop ik naar meneden wat is er toch met Pierre eerst waren ze zo close en nu... nu is het zo anders alsof hij niet meer... nee dat kan niet houd het uit je hoofd Jenny zo praat je niet over je vriendje. Maar toch. Ik stop met denken als ik meneden aankom. Ik en Pierre hebben een heel raar moment. We kijken elkaar aan eerst met een straaltje liefde dan met een vragende blik dan beschamend. Ik ril ik voel me slecht wat is er toch met hem! We gaan aan tafel zitten en moeder merkt dat ik een beetje gefrustreerd kijk. "Is er iets Jenny?" Vraagt ze. Pierre kijkt me bang aan natuurlijk dit is zijn enige onderdak als hij teminste nog mijn vriend is! Ineens word ik boos alles wat ik dacht over hem kan kloppen en het overspoelt mijn gedachten ik ram op tafel en, "wat mij dwars zit!? Dat is hij! Het eenige wat hij doet is geheimzinnig je kunt het ook gewoon zeggen als je een ander hebt!" Met die woorden ga ik van tafel en ren naar boven nu is het dus officieel uit.

Mijn moeder komt naar boven ik hoorde Pierre nog weggaan... "schatje? Mag ik binnen komen?" Vraagt haar moeder. Ik snik alleen. Mijn moeder komt binnen en vraagt " waar heb je die rare gedachtes vandaan? Over Pierre" Omdat hij zij laat maar het boeit niet ik geloof er niks van!" Antwoord ik. "Jullie zijn allebij overstuur dat zijn pubers nou eenmaal soms. En ja de ene keer blijf je bij elkaar maar de andere keer gaat het uit." Zegt ze. Ik snik maar knik ook. "Jij en Pierre moeten gewoon proefjes met elkaar doen om dichter bij elkaar te komen en misschien krijgen jullie dan weer verkering." Ik knik weer en ben stil en val al rap in slaap.

Pierre rent weg naar het huis van het meisje met de pijpen krullen. Hij heeft haar gevolgt hij vind haar leuker dan Jenny. Hij zucht hij had het moeten zeggen. Hij belt aan. "Goeden avond" spreekt een deftige dame. Hij slikt en kijkt gauw op het namen bordje. "Uumh goeden avond.. is uuh Flora er." Hij hoopt dat hij goed heeft gegokt. "Ja die is er en ze mag nog wel even naar buiten maar als je haar iets aan doet!" Zegt ze. "Ja mevrouw" antwoord Pierre en daar is ze Flora zijn meisje. Dan herrinert hij Jenny's verhalen Flora was haar pestkop. "Hey" zegt Flora charmant als ze aankomt lopen. Ik pak haar vast en ze kijkt me liefde vol aan. Flora is mijn meisje denk ik en ik zoen haar. Het voelt zo eenorm goed ze word rood ik voel het ik pak haar maar dan overal krijg ik pijnlijke steken. Ik ruk me los van haar liefde volle gezichtje en ze zegt: "Schaam je niet ik ben nog vrijgezel." Ik voel de drank die ik die dag op heb en de steken worden erger ik word duizelig maar het boeit me niet ik wil Flora haar jurk uitrekken ze begint te gillen. "niet zo snel laat me los mogool!" Ik schrik van wat ik eigenlijk doe en ren weg het bos in.

Wat heb ik gedaan denkt Pierre hij is in het hutje van Jenny. Hij hoopt dat ze hem komt zoeken maar dan. Hij voelt zich aangetrokken tot iets hij loopt er naar toe alles gaat toch al fout het kan niet veel erger toch? Ik loop richting een ruïne!? Verbaast kijk ik mijn hoofd word omhoog gedraait en ik zie volle maan wind stormt om me heen mijn broer staat daar Jermey!? Hij spreekt: "Gij hebt haar pijn gedaan mijn broertje maar liefst 2 nu zult Gij een weerwolf worden er was niks toeval van jou en Jenny. Maar Gij hebt het anders laten lopen Gij kunt lucht besturen maar! Bij volle maan zult Gij een weerwolf worden en nu is de tojd gekomen." "Jermey nee alsjeblieft!" Schreeuw ik half brullend en dan ik voel alles een grote wind vlaag duizeld over me neer ik word de lucht ingegooit en ik krijg tanden en oren en dan hoor ik Jenny. "Pierre!"

Later ligt Pierre op de grond ik trek hem omhoog. "Pierre wat is er gebeurt!?" Gil ik half in paniek. Ik haal zen warrige haar uit zijn ogen. "Het is oke schatje ik ben een weerwolf met lucht krachten ik had Flora nooit mogen kussen" zegt hij. Ik laat hem vallen "ah" kreunt hij. Overal heeft hij schaafwonden maar toch. "Wat! Je hebt wat!" Schreeuw ik half. "Ik heb Flora gekust." Kreunt hij. Ik zucht. "Ik was dronken en ik...ik.. Jenny?" Zegt hij bang. Het onerwachten gebeurd. Ik zoen Pierre ik voel zijn tanden in mijn lippen maar het voelt zo goed om uiteindelijk met hem in bed te liggen.

Een lekker romantisch hoofdstuk daar had ik echt even zin in haha ik hoop dat jullie het wel leuk vonden en Pierre heeft ook zijn krachten gevonden laat ook voral jullie reacties achter!