jennys wereld

Het 7de deel van Jenny's verhaal.

Met een fijn gevoel ga ik naar huis. Ik en Fenna zijn weer vriendinnen maar die man. "We zullen elkaar weer zien." Ik zucht, wie is die gast... Eindelijk ben ik thuis. Ik loop naar boven en maak mijn kleren proper. Ik hoor mijn kamer deur open gaan en zie daar Pierre staan. "Daar is onze heldin je hebt Fenna's broer gered hoorde ik." Zegt hij. "Ja dat heb ik." Zeg ik terwijl ik verder ga. "Heey schatje wat is er?" Vraagt hij lief en hij trekt mij mee het bed op. "Pierre!" Zeg ik verontwaadigt en sta op en ga verder met mijn kleren opruimen. "Maar kom op schatje wat is er?" Vraagt hij. "Pierre ik heb het gewoon heel druk veel aan mijn hoofd." Antwoord ik. Pierre zucht "dan niet ik ben menden" zegt hij en hij gaat naar menden. Fuuuuuuck denk ik waarom moet het zo lopen!

Als ik naar meneden loop kijkt Pierre me niet aan. Ik zucht hij kijkt me geïrriteerd aan. "Pierre!" Zeg ik een beetje hopeloos. "Wat!" Roept hij terug. "Niks laat maar!" Roep ik kwaad terug "rotzak!" En ik ren naar buiten. Naar het bos de enige plek waar ik veilig ben.

Als ik er ben zie ik een persoon rommelen aan het slot aan mijn huisje. Ik sluip wat dichterbij een mannelijk persoon zo te zien. Als ik op een goede afstand ben spreek ik hem aan. "Wil je bij me inbreken ofzo?" De jonge schrikt zich kapot en kijkt me geschrokken aan. "Ik uumh ik ja...ik wilde een slaap plek.." zegt hij terwijl hij een beetje verlegen achter zijn oor krabt. Nu ik hem beter zie ziet hij er best goed uit bruin blond haar goud achtig een beetje warrig, een beetje puntige kin, en een brede borst en redelijke spieren. Ik kijk hem even verlegen aan dan herpak ik mezelf. "Dan kun je beter in het dorp zoeken." Zeg ik. "Ja maar ik ben mijn bril verloren kun je helpen zoeken?" Vraagt hij. Ik zucht ik kan moeilijk nee zeggen tegen zoon joekel! Maar ik heb Pierre. Ik bedenk me hoe hij net deed maar ik ben niet als hij. Uiteindelijk zucht ik: "ik help wel." "Ah fijn" zegt hij. " mijn bril!" Roept hij

"Jeej" lach ik. "Woow" zegt hij als hij mij aankijkt met zijn bril. "Is er iets?" Vraag ik. " je je ziet er gew-w-weldig uit" stottert hij. "Oow dankje maar ik heb al een vriendje..." antwoord ik. De jonge knikt ongemakkelijk. "Hoe komen we uit dit bos?" Vraagt hij. Ik wenk hem en we lopen naar het dorp. "Ik zie je nog welles uumh hoe heet je eigenlijk?" "Owja haha ik ben jake maar iedereen noemt me Jakie en jij?" Vraagt hij. "Ik ben Jenny maar ik zie je nog wel Jake" en ik loop weg. "Jenny jah doegg" zegt hij dromerig en hij loopt richting het dorp.

Als ik thuis ben moeten we al eten. "En hoe was jou dag Jenny?" Vraagt moeder. "Nou ik heb mijn vriendin haar broer geholpen, owja en ik heb in het bos een lekker ding geholpen." Zeg ik nonchalant. "Je hebt wat!" Roept Pierre "Dus als ik er even niet ben vrij je met een ander!" Roept hij. "Dat doe ik niet ik heb hem alleen geholpen!" Roept ik terug. "Met je tong zeker?" Zegt hij sarcastisch. "Ja met minn tong heb ik zijn bril gevonden" zeg ik kwaad en loop weg. Pierre kijkt met grote ogen die gozer was zijn bril kwijt ze heeft niks met hem gedaan en hij is een keer vreemd gegaan!? Pierre zucht hij is dom erg dom. "owja hij heet Jake en ik mocht hem Jakie" roep ik nog want ik ben nu liever bij Jakie dan bij hem.