Göz Gözeyken Susmak

BÖLÜM:5 KÂBUS

2 yıl önce...

"Her şey senin yüzünden oldu"
Evin içinde yankılanan ses korkuyla bedenimi titremesine sebep oldu."Her şey senin yüzünden"diye tekrar doldu kulaklarıma aynı ses.Ne yapmıştım ki ben,benim suçum neydi?Benim dünyaya gelme sebebim sadece bir bebeği yaşatmakmış meğer ve benim doğmam hiç bir şey değiştirmemiş.Ben bunu yıllar sonra öğrendiysem benim suçum neydi?Karşımda ki kadın bizzat annem,babamın da benim yüzümden öldüğünü söylüyor,beni katil olarak görüyordu.Ne acı bir durum annenizin sizi katil gibi yargılaması.Gözyaşlarım teker teker yanaklarından süzülürken aynı ses yine kulaklarımı yırtarcasına duyuldu "Senin yüzünden her şey duydun mu beni sen katilsin katil!"Bedenimi sarsarak katil kelimesine vurguluyordu.Boğazımda bir yumruk atılmış dı sanki ne yutkunabiliyor ne de konuşabiliyordum tek yababildiğim şey ağlamaktı...

Şimdi...

Yıllar öncesinde yaşanmış bir acı hatırayı tekrar rüyalarımda girmesiyle yataktan sıçrayarak uyandım.Bu da neydi şimdi? Kâbusun etkisiyle yataktan kalktım,saat sabahın altısıydı okula gitmeme 2 saat vardı.Bu durumda pek uyuyacağımı düşünmediğim için banyoya girip aynada ki yüzüme baktım:her zamanki gibi solgun bir yüz.Evet bundan 2 yıl önce bu olay yaşanmıştı.Babamın kalp krizi geçirip ölümünden sonra... Babam ne kadar annemi aldatsada annem ona hâla deliler gibi aşık oldugu için onun ölümüyle beni suçlamıştı.Benim yaptığım tek şey babamın annemi aldatmasına şahit olduğum anı anneme anlatmaktı çünkü bu durumun altında kalamazdım.Babam da bu durumu yalanlamış ve önce sinirlenerek bana vurmaya kalkmış benim ona bağırmam sonucunda da kalp krizi geçirip kaldırıldığı hastanede ölmüştü.Annem onu kaybetmenin acısını benden çıkarmıştı.Teyzem sayesinde psikolojik tedaviler görmüş benden uzaklaşmıştı.Sonra bir gün benden özür dilemiş hiç bir şey olmamış gibi hayatımıza devam etmeye çabalamıştı.Buna ne kadar hayat denirse tabi.Sadece kendisi mutluydu bende ona ayak uydurmaya çalışıp mutlu gibi davranıyordum.Bunun ne kadar zor olduğunu bilemezsiniz.Şu boktan hayatım sahte gülüşlerle doluyken karşı tarafa içindeki acıyı yansıtmamaya çalışmanın çabası beni öldürüyordu.

Aynada biraz daha kendimi izledikten sonra okul için rutinleşmiş hazırlıkları yaptım."Yeni Hayatım" diye nitelendirdiğim zamanın başlamasının üstünden tam tamına bir hafta geçmişti.Aslında okula alışmam kolay olmuştu.Hepsi farklı kafadan olsada sınıfa bile alışmıştım.Annem ne kadar ısrar etsede okula yürüyerek gitmeyi tercih etmiştim günler öncesinden.

Saatin sekiz olduğunu farkederek evden ayrıldım.Yol boyunca sabah yaşadıklarım yüzünden beynimdeki soruları susturmak amacıyla şarkı dinledim.Okula geldiğimde ilk işim sınıfa girmek oldu.Bahçede gözükmek istemiyordum sanki herkesin gözü bendeymiş gibi hissetmeme sebep oluyordu.Sınıfa girmemle yanımda oturan kız "günaydın" dedi.Aynı şekilde bende ona karşılık vermiştim.Çok kısa zamanda yakın arkadaş olmuştuk Selin'le aslında o ve diğer iki kız Cemre ve Ceyda'yla.Zil çaldıktan bir iki dakika sonra gelen öğretmenle ders başladı.
...
Selam.Uzun bir bölümdü.Alev'in geçmişinden bahsedildi biraz.Bölümü burada kesmek zorundaydım yoksa nerdeyse 450 kelime olacaktı ama diğer bölüm kaldığım yerden devam edeceğim.Hatta biraz hareketlenicek.Lütfen yorum yapmayı unutmayın ve oy vermeyi.Son olarak da İYİ OKUMALAR😊...