lies and facts | jirosé

dört

Lütfen yorum yapın❤️

☘

"Jimin!"

Arkamda bana bağıran ince bir ses duyduğumda hızlıca o tarafa döndüm. Chaeyoung, koşarak yanıma geldi ve boynuma atladı. Gül kokusunu derince içime çektim. "Sevgilim, seni çok özledim!" Dudaklarımı, onun şişkin yanaklarına götürdüm ve sulu bir öpücük bıraktım oraya.

"Ben de sevgilim, ben de." Ardından bir silah sesi geldi ve Chaeyoung kucağımdan yere düştü. Kimin vurduğuna baktığımda ise onu gördüm.

Lay'i...

Gözümdeki yaşlarla bağırarak onun yanına gittim ve yüzüne yumruğumu geçirdim. Bunu yapmam ile ortadan kaybolmuştu. Yere baktığımda ise bir kağıt gördüm. Ağlayarak yere eğildim ve kağıda baktım. Üstünde 'dionysus' yazıyordu...

𓍯

"Jimin, hadi uyan. İyi misin?" Hızlıca terler içinde yatakta doğruldum. "İyi misin? Kötü bir kabus gördün herhalde?" Jenny'e karşı kafamı sallayıp yataktan kalktım. Nedensizce, ondan iğrenmiştim.

"Çık odadan. Yalnız bırak beni." Gözlerini şaşkınlıkla açmıştı. "Aşkım sen neler diyorsun?" Sinirlice göz devirerek yerdeki kıyafetlerini aldım ve çıplak bedeninin üstüne attım. "Çabuk üstünü giyin ve defol evimden Jenny!"

Ellerini sıkıp, omzuma çarparak lavaboya girdi. Tanrım ben ne yapıyorum? Şu bir günde ben nasıl bu hale geldim? Yatağa oturup pantolonumun cebinden bir sigara çıkardım ve yaktım. Beni seven tek şey bu sanırım. Yıllardır kullanıyorum, hala bırakmadı.

Lavabonun kapısı açılıp içeri Jenny girdi. Yüzüme dahi bakmadan siyah topuklu ayakkabılarını giydi ve çantasını alıp son sözlerini söyledi. "Herkes haklıymış Jimin. Sen sadece kendi zevkini düşünen, bencil birisin. Görüşmememiz daha makul."

Ardından kapıyı sertçe kapatıp çıktı. Dediği doğruydu. Sadece kendi zevkimi düşünüyordum. Başkalarının ne düşündüğünü önemsemiyordum. En nefret ettiğim özelliğim buydu işte. Bencil olmam. Sırf bu yüzden bir çok insanı kaybetmiştim.

Telefonumu elime alıp Jungkook'u aradım.

"Bize gelsene."

"Olmaz Jimin. Şuan Lisa ile birlikteyim. Belki daha sonra."

Telefonu kapatıp rehberimde gezinmeye başladım. Gözüme bir anda Rarý diye biri çarptı. Chaeyoung ile birbirimize telefonlarımızı vermiştik. Acaba o mu?

Hiç düşünmeden aramaya başladım. Telefonu ikinci çalışta açmıştı. Arkadan gelen ince ses, huzur vermişti.

"Selam Chaeyoung."

"Ah, selam Jimin. Nasılsın?"

Derin nefes alıp cevaplamıştım, kimsenin bana sormadığı o soruyu.

"Pek iyi sayılmam. Yanıma gelir misin? Şuan birinin yanımda durmasına ihtiyacım var."

Arka taraftan bir süre ses gelmedi. Tam ümidimi kesmiştim ki, "konum at," dedi. Sevinmiştim. "Tamam." Telefonu kapatıp hemen konum atmıştım.