Part 6
"ပါပါး..မာမား "
Yibo နိုးနိုးချင်း သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ မိဘတွေကိုမြင်ပြီး ထထိုင်ကာ တန်းဖတ်ထားလိုက်သည်
"သားအရုပ်! "
အရုပ်လေးကိုဖိမိသွားလို့ ဖတ်ထားရာကနေ ချက်ခြင်းခွာလိုက်သည်
" ဒီအရုပ်လေးလား "
"ဟုတ်ကဲ့ ပါပါး "
ယွမ်ယွမ် သားလေးဆီက အရုပ်ကိုကိုင်ကြည့်ပြီး
"တူလိုက်တာ အသက်ဝင်နေသလိုပဲ "
"ဟုတ်တယ်နော် မာမားအရမ်းတူတယ် "
ဝမ်မင်ဟုန်နဲ့ ယွမ်ယွမ်တို့ အရုပ်ကိုကြည့်ရင် ကြက်သီးထလာမိသည်
" ပါပါးရိုက်ကွင်းမသွားဘူးလား "
"ပါပါးစိတ်တွေလေးနေလို့ ပူတူးကိုလာကြည့်တာ ထင်တဲ့အတိုင်း ပူတူးကနေမကောင်းဘူးလေ အဲ့ဒါကြောင့် သားလေးနိုးလာတဲ့အထိစောင့်နေတာ "
" ပါပါးကလည်းကျွန်တော့်နေမကောင်းတာ အဆန်းမှမ ဟုတ်တာ ရိုက်ကွင်းတော့သွားရမှာပေါ့ ကျွန်တော့်နေမကောင်းဖြစ်တိုင်း ပါပါးရိုက်ကွင်းမသွားရင် ပါပါးမင်းသားတောင်ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး "
ငယ်ငယ်တုန်းကသားကိုဂရုမစိုက်ပဲ အောင်မြင်မှုနောက် လိုက်နေလို့ သားက ကျွန်တော့်ကိုခနဲ့လိုက်တာပဲ
"ပူတူး..ပါပါးတောင်းပန်ပါတယ် "
သားလေးကိုဖတ်ပြီး မင်ဟုန်မျက်ရည်ကျလာကာ တောင်းပန်စကားစိတ်ထဲမှာအကြိမ်ကြိမ်ဆိုမိသည်
"အစ်ကိုတို့ ထမင်းစားပြီးမှပြန်ရမယ်နော် "
Xiao Zhan ဝင်လာပြီးပြောလိုက်သည်
"ရပါတယ် အစ်ကိုကျန့် ကျွန်တော့်တို့သားလေးနားမှာနေနေတာကြာပြီ ပြန်တော့မယ် "
ဝမ်မင်ဟုန်နဲ့ယွမ်ယွမ် သားလေးကိုနမ်းခဲ့ပြီး သားလေးအနားက ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်
" ဟို အစ်ကို "
အိမ်အောက်ရောက်တော့ ယွမ်ယွမ်ကစကားစလိုက်သည်
" ပြောပါ အစ်မယွမ့် "
"ပြောသင့်လား မပြောသင့်လား ကျွန်မမသိပေမဲ့
သားလေးနဲ့အရုပ်ကိုတွဲမြင်ရတာ စိတ်ထဲလေးလံနေတယ် "
