MİLAS

Bölüm 1

🍂🍂🍂

Bir Milas doğdu gök gibi aydınlık, güneş gibi parlak ama kaderi hep uzayın derinliği gibi olacaktı sonsuz ve karanlık....

🍂🍂🍂

Parçayı karakterimiz 'yorgun' olduğu için buraya iliştirmek isterim teşekkürler 🌸

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Ben inadımın beni tehlikeye çağıran fısıldayışlarına uymuştum. Nefsim, beni tehlikenin sularına arzederken bense o tehlikeye direnmek adına tek hamle dahi yapmamıştım.

Kendimi nefsime uyan şeytan olarak nitelendirdim. Her fısıldayışa, her uğuldayışa ilk önlerde atılan maceracı içim, bu sefer binbir lanetler etti gelen misafire, bu misafir de değildi üstelik benle baki kalacaktı.

Bir ayağım batağa batmıştı artık ne yaparsam herşey elime dolanmaya başladı. Tıpkı o sokaktan geçen arabanın benim evimin önünden geçmesi gibiydi, ben dolanmıştım.

Arabanın geçişini izleyen çaresiz gözlerim bir süre ardından bakakaldı. Hava sert rüzgarlarını estirdi üstüme, yağmur başladı fiziksel olarak hissetmemle evin içine attım.

Ev fazlasıyla karanlıktı ve üstüne evde kimse yok gibiydi fazla sessizdi.

' Azra burda mısın? Anne?'

Evin duvarlarında yankı yapıp yine bana dönen sesim beni telaşa iteledi. Antrenin ışığını açıp Azra'nın odasının kapısını açtım. Azra yoktu, annemin kapısını da açınca onunda yatağında olmadığını gördüm.

Hemen telefona sarılıp annemi aradım ve sonuç hüsrandı, annemin telefonu kapalıydı. Benden habersiz hiçbir yere gitmeyen bu ikili bu evde beni yalnız bırakmışlardı.

Yalnızlığımı alıp bulduğum küçük koltuğa çöktüm. Bacaklarımı kendime çekip kafamı da bacaklarıma yaslayıp düşündüm. Neden sürekli sorunlarla boğuşmak zorundaydım?

Acı acı çalan telefon tüm dikkatimi dağıtmaya yetti. Telefonu açmak için yerimden kalkıp komodinin oraya gittim ve telefonu açtım.

' Alo?'

Soluk sesi duyuyordum fazla aceleci hem de öfkeliydi belki biraz yorgun...

' Milas?'

Adımı bilen bir yabancıydı telefonda ki belki bir sapık?

' Kimsiniz?'

Biraz korku vardı minik yüreğimde, bu saatte telefonun ucunda tanımadığım bir insanla konuşmam içime huzur vermemişti.

' Kim olduğumu zamanla öğreneceksin ondan önce sende bir emanetim var?'

Emanet, ciddi bir meseleydi emanet işleri ve ben hayatımda hiç böyle bir risk almamıştım. Bu yabancı adama ait bir şey taşımıyordum.

' Neyden bahsediyorsunuz? Ne emaneti? Kimsiniz? '

Bıkkın bir nefes alıp verdi önce, korkuma korku katmayı başarmıştı bu gizemli insan.

' Ruhun Milas, sen ruhunu sattın, şimdi bana emanetimi teslim edeceksin en kısa sürede, nerede olduğumu emanetimi vermeye karar verdiğinde bulacaksın kafanı yorma. '

Suratıma kapanan telefonla, aklımda kalan sorular dizi dizi beynimi kemirdi. Yabancı bir insan beni arayıp emanetinin bende olduğunu söyleyeli daha bir dakika bile olmamıştı.