ASİ

KÜÇÜK ASİ

DİKKAT! Sevgili okurlar bu kurgu 2019'da oluşturulmuştur. 2020 'de sanal ekrana taşındı. Kurgusu deyiş meden ilk üç bölümde kısa düzeltmeler olmuştur. İyi okumalar. Umarım beyenirsiniz. 🥂

"KÜÇÜK ASİ"🥃

Bazen insanlar için başlangıç en önemli sebeptir. Bense herşeyin bittiği yerden başlamaya hazırım. Belkide buyuzden burdayım. Herşeyi en baştan yaşamak için.

Pencereden içeri giren kaçak güneş ışıkları tam yüzüme denk geliyordu. Güneşin verdiği sıcaklıktan dolayı yumuşak yastığıma daha çok Gömüldüm. Israrla çalmaya devam eden alarmın sesiyle istemiye istemiye Başımı yumuşak yastığımdan kaldırıp saatte baktım. Yediye çeyrek vardı.
Normalde olsa bu saatte asla uyanmam nevarki bugun yeni okulumdaki ilk günüm ve ben biraz daha uyumak istiyordum.

Uyku sersemliğiyle yataktan kalkıp banyoya ilerledim. Aldığım ılık duş beni kendime getirmişti. Dolaptan siyah şort ve mor bir tişört alıp hızlıca giyindim. Kahverengi ıslak saçlarımı kurutup duz fön çektim. Aynanın karşısına geçip kendimi kontrol ettiğimde kahverengi gözlerim hafif kızarmıştı. Amerikadan döneli bir hafta olmama rağmen Türkiye ve Amerika arasındaki saat farkına hala alışamamıştım. Makyaj yapmayı sevmediğimden dolayı komedinin uzerinde bulunan telefonumu çantama atıp odadan çıktım.

Merdivenlerden aşağı inip mütfağa yöneldim. Mutfağa girdiğimde babam elindeki omlet tavasını masaya bırakıyordu. "Günaydın baba" sesimin neşeli çıkmasını umarak gülümsedim. "Sanada günaydın kızım . Geçbakalım kahvaltı hazır." Babamın aksine kahvaltı yapmaya vaktim yoktu. "Hayır baba benim çıkmam lazım yoksa okula geç kalacağım. "

"Hayır geç kalmıcaksın çünkü seni bugün okula ben bırakıcam."

" Ama baba çocukmuyum ben neöyle ilk okul çocuğu gibi hem ben artık onsekiz yaşındayım. Kendimde gide bilirim. " diye itiraz ettim.
"Hadi hadi mızmılanma yoksa geçkalacaksın!"
"Ama baba! "
pes etmeye niyetim yoktu.
"Arzu kızım o omlet bitecek."
Babamın kesin emriyle kısa suren kahvatımız ardından evden çıktık.

Babamın yanına önkoltuğa geçip kemerimi taktım. Babam bana aferin bakışları atıp arabayı çalıştırdı. Kısa süren yolculuğumuz ardından okulun önünde durduk. Babamla vedalaştıktan sonra arabadan indim. Açıkçası biraz endişeli olmama rağmen azda olsa heyecanlıydım. Okulun tebelasını okuduğumda
" D*** kolej" isminin hakkını veriyordu. Arkasındaki orman ve etrafındaki ağaçlar adeta koleji saklıyordu.Çantamdan kulaklığımı çıkarıp rastgele bir müzik açtığımda ses sonunakadar açıktı bunu umursamayıp girişten geçtim.

Bahçe baya büyük ve genişti etrafta kuçük guruplar halinde oturan öğreniler vardı. Çoğu çimlere oturmuş sohpet ediyorlardı. Telefonumdan saati kontrol ettiğimde dersin başlamasına yaklaşık on beş dakika vardı. Hızlı adımlarla ilerlediğim sırada biraz ilerde olan bir kaç çoçuk bana doğru elkol hareketi yapıyorlardı. Kulağımdaki müzikten dolayı nedediklerini anlayamıyordum. Sağ kulaklığımı çıkartıp ne dediklerini anlamaya çalıştım.

"Çekil oradan! "

Arkamdan gelen yuksek motor sesinden dolayı çocukların sesi boğuk çıkmıştı. Arkamı döndüğümde uzerime doğru gelen siyah motorsıkleti görmemle şok oldum. Çekilmem için bağıran çocukların seslerini duymama rağmen tepki veremiyordum. Motorun durmaya niyeti yoktu mesafe azaldıkça kalbim deli gibi atıyordu. Butun bedenim şok dalgasıyla sarsıldı. Yoldan çekilmek istememe rağmen ayaklarım hareket ettiremiyordum . Sonunda ayaklarım tepki verince yoldan çekilmek için hızlıca kenara çekilmek istediğim sırada yere düştüm.
Ah!
Dudaklarım arasından çıkan acı dolu inlemeyle yerden kalamaya çalıştım. O sırada uzerime doğru gelen motorsiklet ani bir hamleyle sağa kırıp etrafımda dirift attımaya başladı. Etrafımı saran siyah duman boğazımı yakıyordu. Ayağa kalkmayı başardığımda motorsiklet etrafımda birkaçtur dirift daha attıktan sonra biraz ilerleyip durdu. Dizlerimin acısını hissettiğimde kanadığını anladım. Kontrol etmek için Başımı eğdim. Duşuncemde yanılmamıştım. Dizlerimin ustunde küçük kesikler ve kan damar ırkları oluşmuştu.