Güzel Çocuk

Three

"Hass-"

"Öğhüm"

Annemden gelen öksürük sesiyle kelimemi tamamlamadım. Ağzımdan şaşkınlıkla bir anda çıkmıştı ve kendimi frenleyemedim.

"A-anne?"

"Kuzum"

Gözlerim sulanmaya başlamıştı. Yada dolmaya. Herneyse.

"Bu gerçekmi?"

"O nasıl söz annem. Tabi gerçekler."

Yavaş yavaş karşımda duran iki adama yaklaştım. Tam dört yıldır bir kez bile görmediğim bu iki adam şimdi, tam karşımda duruyorlardı. Daha büyümüş, genç adamlar olmuşlar, öylece gözlerinden yaşlar akarken bana bakıyorlardı.

Tam önlerinde durup ellerimide yanaklarına koydum. Daha fazla dayanamayıp ikisine birden sarıldım.

"Moj blizanac!*"

"Lijep**"  dediler aynı anda.

Neredeyse hıçkırarak ağlamaya başlayacaktım.

"Ben sizi çok özledim."

"Bizde seni çok özledik güzelim."

Sonra aklıma dank etti, hemen kendimi geri çektim.

"Siz dört yıl boyunca beni ne aradınız ne sordunuz. Bir kere bile yanıma gelmediniz. Resmen görmezden geldiniz. Şimdide ben sizi görmezden geliyorum."

Montumu geri giyerken koşarak kapıya gittim. Arkamdan gelen bağrışları umursamadan kapıdan çıktım. Peşimden gelmeye çalıştıklarını duydum ama yüksek ihtimalle annem onları durdurdu. Biliyordu çünkü ben eve gitmezsem Aliye giderdim.

Nefes nefese kalınca yürümeye başladım. Her zamanki gibi çocuk parkını gördüğümde bu sefer oraya yöneldim ve salıncağa oturdum yavas yavaş sallanmaya başlarken pantolonunum arka cebinden telefonumu ve montun cebinden kulaklığımı çıkardım rastgele bir şarkı açtığımda gelen şarkıya gülümsedim.

Pit10 - Görünmez

Tam olarak bu ana uyan bir rap parçasıydı. Bu şarkıyı bana sınıftan bir çocuk dinletmiş, sonrada zorla listeme ekletmişti.

Şarkılar kulağımda değişip dururken yağmur yağmaya başlamıştı. Ama ben kalkmak istemiyordum, ıslanmak her zaman güzeldir. Düşüncelerinizi yağmurla birlikte toprağın altına götürür.

Telefonum çaldığında arayana baktım.

'Alipopum🖤'

Diğer sekiz arama gibi bunuda açmayıp sesin sonlanmasını dinledim. Annem, Eda ve Ali aramıştı şuana kadar. O adamları geçen yıl çok sinirlenip engellemiştim. İsteselerde ulaşamazlardı.

Başımı salıncağın demirine yasladım ve gözlerimi kapattım. Bu gece sadece huzurla uyumak istiyordum ve yağmur bunun için iyi bir seçecekti.

*

Yoğun bir koku alıyordum ve bu hiç hoş  değildi. Kolumdada hafif bir  sızı vardı. Etraftan kısık sesler duyuyordum. Yavaşça gözlerimi açtım. Bir hastane odasındaydım. Sağ tarafımda serum vardı ve koluma bağlıydı. Odada kimse yoktu ama kapıdan sesler geliyordu. Sanırım dışarıda benim hakkımda konuşuyorlardı.

Olanları düşündüm. Dört yıl önce yurt dışına okumaya giden iki adam dün -yada bugün- karşıma geçmiş duruyorlardı. Sakalları çıkmış, boyları uzamış, vücutları gelişmiş. Dört yıl önce resmen bizi terk eden abilerim bugün hiçbirşey olmamış gibi karşımda dim dik durdular. Biri 21 diğeri 22 yaşında koca adam olmuşlar.

Kapı açılıp içeri annem girdiğinde hafif doğruldum.

"Annem nasılsın kuzum? Canın acıyormu?"

"İyiyim anne. Noldu bana?"

En iyisi hatırlamamak. En mutlular deliler değilmidir zaten?

"Yağmurda dışarda kalınca ateşlenmişsin , Ali bulmuş seni bizede haber verdi."

"Bize mi? Edayla sana mı? Sevilay teyzeye haber vermediniz inşallah."

"A-annem hatırlamıyormusun?"

"Neyi anne? Noldu?"

Annem doktoru çağırmaya gidiyorum diyerek çıktı. Size bunu yapmak istemezdim anne ama ben onlara tekrar güvenmek istiyorum. Abilerim biraz vicdan azabı çekse yeter. Bakalım ben onları hatırlamayınca ne yapacaklar.

10 dakika sonra Ali, Eda, annem ve doktor içeri girdi.

"Cerencim nasıl hissediyorsun kendini?"

"İyiyim ama eve gidersem daha mutlu olurum."

"Pekala bir kaç soru soracağım sonra eşyalarını toplayabilirsin çünkü testler temiz çıktı. İlk önce dünle ilgili ne hatırlıyorsun?"

"Akşam Alide kalmıştım, sabah kahvaltı yaptık sonrada film izledik. Sonra, sonrası yok. Bu kadarını hatırlıyorum."

"Anladım. Peki bu kağıda baktığında ne görüyorsün?"

Bana siyah mürekkeple boyanmış bir kağıt gösterdi. Geyik görüyordum ama onu söylersem çok iyi çıkardım yüksek ihtimalle.

"İki tane akrep var, kuyrukları birbirine dolanmış."

"Anladım. Ben annenle dışarıda biraz konuşacağım o arada sizde hazırlanırsınız. Taburcu oldun Ceren, geçmiş olsun."

Annemle doktor dışarı çıkarken Edayla Ali kalkmama yardım ettiler. Hemşire gelip serumu çıkardı ve hep birlikte dışarı çıktık. Annemin arabasına binip bizim eve geldik. Eda ve Ali sanırım bizde kalıp bana destek olacaklardı. Ama benim küçük oyunum için destek lazım değildi.

Annem kapıyı açıp eve girdiğinde bizde arkasından girdik. Salonda oturan abilerim hemen ayaklanıp yanımıza geldiler. Şimdi başlıyordum, hadi hayırlısı.

"Anne misafirler kim?"

Herkes bana şokla bakarken ben abimlere bakıyordum. Gözleri doluydu.

"Kızım sen git odana dinlen önce. Ali, Eda sizde gidin yanında.

Aliler beni yukarı çıkarırken son kez arkama baktım.

Hodrimeydan abilerim. Siz beni yok saydınız ben sizi unuttum. Bu oyunun sonunda bakalım kim daha çok acı çekecek.

*

*

İkizlerim*
Güzelim**