Güzel Çocuk

Five

Derin bir nefes aldım.

Bu akşam uzun olacak gibi duruyordu.

"Abimler yaklaşık dört buçuk yıl önce yurt dışına okumaya gittiler. İlk yıl nadirde olsa annemi ararlardı. Belki bir iki dakikada benimle konuşurlardı. The University of Western Australia, ikiside burda okuyordu. Büyük abim avukatlık, küçük abim bilgisayar mühendisliği. İkinci yıllarının başında, annemi odasında ağlarken duydum. Abimlerle konuşuyormuş, bize ayıracak vakitleri yokmuş."

Ali ve Edanın yanında kendimi sıkma gereği duymadım. Onlardan kendimi gizlemem için bir sebep yoktu. Gözümden bir damla yaşın düşmesine izin verdim.

"Benimle konuşmak istemiyorlarmış, küçükmüşüm, işlerini zorlaştırırmışım. Kabul ettim, okulları zor, çok çalışmaları gerek dedim. Üç ay oldu, olmadı fotoğraf paylaşmışlar, yanlarında iki kız bir cafede kahve içiyorlar. Annemin sosyal medya hesabı yokki görsün. Benim ip orda koptu. Bize ayıracak iki dakikaları yok ama sevgilileriyle gezebiliyorlar."

Bekledim bir süre boğazımdaki yumru geçsin diye.

"Anneme söylemedim. Üzülmesini istemedim. Bu olayın üstünden bir yıl geçmeden beni aradılar. Açmadım. Bana vakti olmayan birine ben neden vakit ayırayım ki?"

Dalga geçer gibi kısaca güldüm.

"Annemi aramışlar. Ceren neden telefonlarımızı açmıyor diye. Annem bana kızdı abinler o kadar işlerinin arasında seni arıyorlar ama sen konuşmuyorsun. Biz ilk kez o akşam gerçekten kavga ettik. Babam öldüğünden beri annem üzülmesin diye dediği herşeyi yaptım. Ama o gece beni suçlaması beni kırmıştı."

Kavga ettikleri akşam..

Annem beni yanına çağırdığında telefonumuda alıp aşağı indim. Salonda oturmuş beni bekliyordu.

"Efendim annem"

"Gel Ceren, otur"

Karşısına oturdum.

"Noldu?"

"Abinler seni aramış. Açmamışsın, beni aradılar birşey mi oldu diye. Neden açmadın?"

Işte şimdi sinirlerimi bozmaya başladılar.

"Konuşmak istemedim anne. Siz konuşmuşsunuz işte ne güzel."

Sinirle bana baktı.

"Benim oğullarım onca işinin, zorluğun arasında kardeşlerini arıyorlar ama sen konuşmak istemediğini söylüyorsun? Ben seni böyle yetiştirmedim Ceren. Ali mi bozdu seni?"

Işte orda dur anne.

"Sakın! Çok ciddiyim sakın Aliyi bu işe karıştırma. Senin oğullarının suçunu Aliye yüklemene izin vermem anne."

Alayla güldü

"Hoşlanıyorsun ondan değilmi? Seni saf buldu parmağında oynatıyor değilmi? Tabi ya. Bundan sonra Aliyle asla konuşmuyorsun."

"Sana saygı duymaya çalışıyorum o da annemsin diye şansını zorlama. Ali benim herşeyim. Onlardan görmediğim abiliği Ali yaptı. Okulda bana sataşanlar oldu Ali dövdü. O çocuk benim için disipline gitti. Ali benim gerçekten abim. Hatta babam. Sen Aliye tek laf edemezsin. Ayrıca görüşmemi de engelleyemezsin."

Annem şaşırmış gibi görünüyordu.

"O zaman ne? Neden oğlumun telefonunu açmıyorsun?"