Sarmaşık ( Düzenlendikten sonra kitap olacaktır!)

Sır?

       1 hafta sonra

" Ahbaptan istediğim bilgiler hala neden elime ulaşmadı siz daha neyi bekliyorsunuz !"

" Ahbap Bey'in biraz daha zamana ihtiyacı varmış. Üstelik çok önemli ipuçları yakaladığını da iletmemi istedi. Tek sorunu biraz daha zamana ihtiyacı olmasıymış. Eminim önünüze çok önemli bilgilerle gelecektir. Sizden ricası zaman sadece zaman."

"Ahbap'a söyle istediği zamanı ona veriyorum bir şartla bana yalansız gelecek bilgiler. Ben ve o dışında kimse bu antlaşmadan haberi olmayacak şimdi çıkabilirsiniz. "

Adamlar bir şey demeden gitmişlerdi.
Kafam karıştı Alper neden bu kadar gizemliydi. Benden ne saklıyordu yada saklamayı becermişti. Bu mesele uzun
ve düşündüğümden daha berbat olabilirdi. Çünkü benden sakladığı şeyler vardı. Bende bunu çözmek için eski bir mafya liderinden yardım istemiştim. Zamanında bir konuda ona yardım etmiştim . Yani bana bunu borçluydu. Alpler'in sırlarla dolu gizemli hallerini çözmeme az kalmıştı.

Bir kokteyl partisine katılmak zorundaydım. Yine elbise giymek zorundaydım. Oysa ben evimde pijamalarımla oturup duygusal bir film izlemek istiyordum. Neden bu gereksiz süslü püskü kıyafetlerle kendimi boy aynasında göstermek zorundaydım ki sanki.

Etrafımda o kadar insan olmasına
rağmen çok azıyla iletişim halindeydim.
Ve ben resmiyetten hoşlanırdım.
İnsanlara fazla yüz vermeye gelmezdi. Malum arkamdan kimin vuracağını bilmediğimden insanları hayatıma alırken seçiciydim. En basit örneği bendim. Hayatıma birini yoklar önce soktum aynı hızla da çıkardım yada ben öyle sanıyordum. Aşık olmuştum. Bu uğurda her şeyi vermiştim. Karşılıklı sanıyordum ama yanılmıştım ortada çocuğumla tek başıma kaldığımda anlamıştım.

Alper hala şirkette çalışmaya devam ediyordu ve biz hala seviyeli konuşmaya devam ediyorduk. Tek tük konuşuyorduk. İş dışında asla iletişim halinde değildik.

Eskiden gülüyordu şimdi biri ona içindeki şeytanı göstermişti. Bendim onun gülüşlerini solduran belki ama hak ediyordu.
Ben ve o yıllar önce bitmiştik. Geriye dönülemeyecek şekilde ayrılmıştık.

Parçalamıştım. Yıkık dökmüştüm. Yalnızdım. Ve şimdi çok güçlü bir şirketi yönetiyordum. Üstümde tonlarca yükü taşıyordum ama yine de şükrediyordum.

Kızımı büyütüyordum gözleri önünde farkında değildi. Ona söylemeyi asla düşünmedim. Düşünmüyorum da belki bencillikti ama onun yaptığı neydi ?
Ben haklı değil miyim ?

Düşüncelerimden sıyrılıp çalan kapıyla kendime geldim . Duruşumu dikleştirip sakince gel dedim.

Kapı da Alper bana bakıyordu.

"Pardon müsaitsin değil mi ?"

"Gördüğün gibi kimse yok müsaitim. "

"Son dosyalarda şirkette ki portföye baktım. Başarılı ama eksik hissediyorum. Neden sürekli yardım kuruluşları Çocuk Esirgeme Kurumlarına yatırım yapıldı.
Yani şöyle sorayım neden sadece Çocuk Esirgeme Kurumları ile çalışıyoruz özel bir sebep mi var ?"

"Bunu sormak senin haddine değil Alper neyi bilmek istiyorsan zaten bununla ilgilenen özel depertmandan öğrenebilirdin. Derdini açıkça söylesene!"

"Tamam sen kazandın. Ben sadece lanet olsun ! Benim bir kızım mı var ?"

"Bunu da nereden çıkarttın !"