Taste of danger | Επικίνδυνος Έρωτας

.Κεφάλαιο 2.

«Δεν θα μπορέσεις ποτέ να βρεις τον τύπο, ξέρει πώς να καλύπτει τα ίχνη του» ο γέρος Τζάκ μου εξηγεί και οι μύες μου σφίγγονται.

Περπατάω πάνω κάτω μέσα στο κελί ξεφυσώντας ηττημένος.

«Τι άλλο γνωρίζεις για εκείνον;» αυτός ο άνθρωπος με έχει κουράσει όσο τίποτα.

Ο γέρος κατεβάζει το βλέμμα του προς το πάτωμα και όταν μετά από λίγα λεπτά σιωπής συναντά το δικό μου, μου ρίχνει ένα ειρωνικό χαμόγελο.

«Βγάλε με από εδώ μέσα και που ξέρεις; Ίσως καταφέρω να σε φέρω σε επαφή μαζί του» Ψεύδεται.

Πως νομίζει ότι μπορεί να παίξει μαζί μου; Είναι γελασμένος αν πιστεύει πως θα πλήρωνα την εγγύηση του. Κάτι που δεν δίστασα να κάνω στην προσπάθεια μου να αποσπάσω πληροφορίες από αρκετούς κρατούμενους εδώ μέσα. Από ότι φαίνεται τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα μέσα στη φυλακή και ο λογαριασμός μου σιγά σιγά αγγίζει το μηδέν.

Πάω στοίχημα πως ο γέρος δεν ξέρει τίποτα περισσότερο από ότι εγώ και αυτό με εξοργίζει αφάνταστα. Προσπάθησα αμέτρητες φορές να έρθω σε επαφή με εκείνον όμως δεν χαρίζει την εμπιστοσύνη του σε αγνώστους.

Οι γροθιές μου σφίγγονται και τον αρπάζω από τον γιακά της πορτοκαλί του στολής. Το σώμα του πιέζεται στα σιδερένια κάγκελα και τον σηκώνω στον αέρα.

«Μίλα με μπέσα αρχίδι!» Μου αντιστέκεται προσπαθώντας να με κλοτσήσει για να τον αφήσω όμως πρέπει να μάθει να σέβεται, πρέπει να ξέρει με ποιον μιλάει.

Με το αριστερό μου χέρι βγάζω τον μικρό σουγιά από την τσέπη μου και τα μάτια του γουρλώνουν μπροστά στη θέα της λεπίδας.

«Έχει...μ...ια κόρη...γύρω..στη..στην ηλικία σ..ου» Τώρα μάλιστα.

«Που είναι;» φτύνω τις λέξεις ουρλιάζοντας στο πρόσωπο του και πλησιάζω το μαχαίρι κοντά στο μάτι του.

Μια κόρη...

«Β...βο..βοήθεια!» φωνάζει δυνατά και καρφώνω το μαχαίρι μέσα στο αριστερό του μάτι.

«ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ;» ουρλιάζω ξανά μαζί με την δική του φωνή που ψιθυρίζει μια προσευχή και ταυτόχρονα κραυγάζει από τον πόνο.

Οι φύλακες ξεκλειδώνουν το κελί. Τα όπλα τους στρέφονται προς το μέρος μου.

«Γουόλκερ, πέτα το μαχαίρι τώρα!»