Taste of danger | Επικίνδυνος Έρωτας

.Κεφάλαιο 6 μέρος ΙΙ.

Η πόρτα κλείνει πίσω της και μένει μόνη στο μεγάλο υπνοδωμάτιο. Περιεργάζεται τον χώρο με κάθε λεπτομέρεια, οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε αποχρώσεις του μπεζ και στο κέντρο του υπάρχει ένα υπέρδιπλο κρεβάτι. Μπορεί να αφουγκραστεί την φρεσκάδα των φρεσκοπλημένων σεντονιών από απόσταση. Φάνταζε πολυτελές στα μάτια της και ασυναίσθητα χοροπήδηξε από την χαρά της.

Αυτό το δωμάτιο ήταν καθαρό, περιποιημένο και καλόγουστα διακοσμημένο σε σύγκριση με τα δωμάτια των μοτέλ που είχε συνηθίσει να την φιλοξενούν τα τελευταία δύο χρόνια. Πήρε μια βαθιά ανάσα, έπειτα έβγαλε τα αθλητικά της και τα τοποθέτησε πάνω στην εντοιχισμένη παπουτσοθήκη. Πήρε τον σάκο της και άδειασε το περιεχόμενο του πάνω στο κρεβάτι.

Η ξύλινη συρταριέρα με καθρέπτη βρισκόταν δίπλα από την πόρτα του μπάνιου, δίπλωσε μηχανικά τα ρούχα της και τα τοποθέτησε στο δεύτερο συρτάρι. Στο πρώτο αποφάσισε να βάλει τα εσώρουχα και στο τελευταίο τα ιδιαίτερα φορέματα της που είχε αρπάξει από το καμπαρέ.

Αφαίρεσε την περούκα από το κεφάλι της και την έστρωσε πάνω στον καθρέπτη μαζί με τις υπόλοιπες. Το συνθετικό υλικό την ενοχλούσε αφάνταστα, το ηθικό της έπεφτε κάθε φορά που αναγκαζόταν να μεταμφιεστεί, πέταξε τα τσιμπιδάκια στο πάτωμα και έβγαλε τα ρούχα της.

Είχε ανάγκη να κάνει ένα ζεστό μπάνιο και ύστερα να ξαπλώσει στο μεγάλο κρεβάτι που την προκαλούσε να χωθεί κάτω από τα σκεπάσματα του το συντομότερο δυνατό. Οι γυμνές πατούσες της ήρθαν σε επαφή με το αστραφτερό πλακάκι του μπάνιου και αναρίγησε από την θερμότητα που της προκάλεσε. Οι τουαλέτες της έπαυλης είχαν εσωτερική θερμομόνωση, μεγάλη ποικιλία αφρόλουτρων και καθαρές πετσέτες σε καθημερινή βάση από το προσωπικό.

Μετά από το καυτό της ντουζ, φόρεσε καθαρά εσώρουχα και ένα ζευγάρι γκρι φόρμες που είχε τακτοποιήσει νωρίτερα στην συρταριέρα. Έριξε μια ματιά στον καθρέπτη και θαύμασε το είδωλο της με δέος.

«Τα κατάφερες και σήμερα!» εμψύχωσε τον εαυτό της και χαμογέλασε

Ήταν η καθημερινή της συνήθεια, μια τακτική που ακολουθούσε πιστά κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο και μάλιστα λειτουργούσε στο έπακρο. Ήταν αυτής της άποψης και δεν θα την άλλαζε ίσως και ποτέ, ήταν υπέρ της επαφής με τον εσωτερικό της εαυτό, ήταν υπέρ του διαλόγου με το μέσα της και ας φάνταζε τρελό σε ένα τρίτο μάτι στο δωμάτιο. Γιατί όταν λέμε κάτι στον εαυτό μας αρκετές φορές στο τέλος το πιστεύουμε, η Κασσάνδρα Πόρτερ είχε για στήριγμα τον εαυτό της, ήταν ο καλύτερος της φίλος και η φωνή της εξέλιξης.