love means you

chapter 3

Lara's POV
Flash back

"Lara! Lara! Wait."

"Ano na nmn Vincent?"

"My ibbgy lng ako high blood agad agad? Oh. Chocolate at flowers for you." Sby bigay at pinairal na nmn nia yung killer smile nia. Nkkinis nmn.

"Hnd ka ba ngsswa? Ilng beses na kitang binabusted, pero nandian ka pa din? Bka gsto ipgtulakan pa kta palau skn pra marealize mo na, wala kang pag asa skn." Oo mtgl na nangliligaw skin si Vincent

"Khit ipgtulakan mo pa ako, aarawin ko ang pngliligw sau ganon kita khmal kaya mghhntay ako sau" hala killer smile pa more!

"Haay! Bhla ka nga dian. Vincent. Ang klit2 mo"

"Mahal ksi kita lara." Anoo daww?? Mahal daw?

"Huh??? Aa------aaaaaa ahahahahahahaha" tumawa na lng ako, pero kinikilig ako sa snbi nia. "Oh sige als na ko."

"Lara te-" tumakbo ako pra di na nia ibgy skn ung bnbgy nia kht gstong gsto ko un kunin. Mtgl ko na rn ksing gsto si Vincent ngppgl lng ako dhl my panagarp ako sa buhay  nttkot ksi ko na masira lhat un. Lalo na't habulin sya ng mga babae dto sa academy.

"Haaay!" Napabuntong hininga na lng ako pgdtng ko sa room

"Ang lalim ata ng snobe mo?" Si moj yan.

"Aa, hnd nmn. Moj. Pgod lng ako kala ko ksi lte na ko." Sby ngiti pr magkunwari.

" aa sige umupo ka na nga pla, my nilgy si vincent dian s desk mo." Whaat? My nilgy?

"Huh ano nmn?" Tngan ko nmn

"Letter and chocolate ata."

"What the??" Gulat ko, ang glng nia tlg alam nia favorate kong pgkain hahahahaha

"Oh bkt?" Ska tumingin si moj " wait! That was your favorate food. Pno nia nlmn yan?" Nttwa na sbi ni moj. "Hnd ko alam?" Patay malisya ako khit kinikilig na ako. Wala pa nmn si vincent dto kaya pwde ko tong kainin.

"Amina yan lara, ako kakain nian para sau!" Nkapout pa si moj nong sbhn yan.

"Ayoko nga favorate ko to ee." Bsta pgkain hnd ko ibbgy sknya lalo na pg poborito ko

"Lara nmn ee!" Waaah! Mmya ko na nga lng kakainin., nandto si moj ee. Jutay to mi yan ee haha

"Wala manahimik ka!" Kunwri glt ako at tngo ko na ung pagkain. Hnd ko na ssbhn kung anong pgkain aa. Bka ksi bumili din kau hahahahahaha :D

Si vincent ay tgl ko ng mangliligaw. Since 1st year na ata? Ewan, muntik muntik ko na siyng sagutin. Pero sa kasamaang palad. Hindi ko gnwa dahil, sa isang bagay na hanggang ngaun pinagsisisihan ko. Oo ngsisisi ako.

Flashback

"Lara! Please! Stop it. It's annoying! I can't believe it you just come here just beg on me? I thought your not like them!" Yan si james, ex boyfriend ko. Oo ngkaboyfriend ako. First boyfriend ko siya, at dahil sa mahal na mahal ko siya tlgng ngmakaawa akong bumalik sya skn pero wala ee.

"Yes! I'm not like them, but pkease james. Go back to me please. I love you  so much. I don't know if i can live without you in my life. Please!" Umiiyak na ko sa mga oras na yan, at nkaluhod na sknya. Nasa bahay nila kmi pinunthnk siya para lng mgamakaawa sknya.

"No! I would never do that again! Get out in our house. Your not my girlfriend anymore. Bka madatnan ka pa ni denice dto go home!"

"Denice? My iba ka na agad? Akala ko ba mahal mo ko? Pero bakit james?"

"Dati yun lara. Ngaun hindi na. At umpisa pa lng, bgo pa mgng tayo, mahal ko na si denice."

"Pinaglaruan mo ko james! Ang sama sama mo. Bkit mo skn to gnwa! Bakit!"

"Dahik tanga ka! Ang bikis mong maniwala kaya ayan ang nppla mo. Now, get up and go home!"

Umalis ako ng bahay nila balisa at nkatulala, patawid na ko ng biglang my humila skn. Oo my humika skn.

"What the?" Rinig ko na lng na sbi nong lalaking humila skn. Then after that, nahiko na ko at natumba.

"Hey! Miss! Miss!" Nakpikit na yung mga mata ko pero rinig ko pa rin yung boses nia. Wala na kung malay ng mga sandaling iniisip ko na sana si james siya sana.

Pero, pagkagising ko ibng tao ang nkita ko. Ibng mukha.

"Miss are you ok? Nkita ksi kta kni-" hnd nia na natuloy dahil sumabat ako agad.

"Sana hnd mo na lng ako hinila, mas gugustohin ko pang mamatay kesa sa maramdaman ulit ung sakit na nrrnsan ko ngaun!" Galit at umiiyak ako ng mga oras na yun. Mugtong mugto yung mga magat ko pero wala kung mgwa kung di ang umiyak ng umiyak lng."

"Pwde ba miss! Hnd lng ikaw ang nkkrns ng sakit, pero kung kamatayn ang mggng dhlan non bakit pa hinayaan ng Diyos na matoto tayo sa mga pagkakamali na gngwa ntn sa buhay!" Narealize ko, tama nga nmn sya bkt pa gnwa ng Diyos yun? Kung hnd rin nmn ako matototo.

Wla na kung ngwa kung di ang umiyak ng umiyak ng umiyak. Oo ang sakit sakit. Ramdam na ramdam ko yung sakit. Pero nong mga oras na yun. Yung tao na yun, ang siyang lumapit skn at niyakap ako.