သူသိ​ေစ(သူသိစေ)

စာမ်က္ႏွာ တစ္ဆယ္(စာမျက်နှာ တစ်ဆယ်)

နားရက္တိုင္းNamjoonဆီမွာအခ်ိန္ကုန္တတ္တဲ့Seokjinက
အခုလည္းရာသီဥတုေအးတဲ့ၾကားကေနJoonအိမ္ကိုအေစာႀကီးေရာက္ခ်လာသည္။

ဒီတစ္ပတ္နားရက္မွာေတာ့အပူခ်ိန္ကဟိုးေအာက္က်ေနတာသည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုးအျပင္ထြက္လည္ဖို႔စိတ္မကူးမိ...

အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့မီးလင္းဖိုေလးနားကဆိုဖာမွာႏွစ္ေယာက္သားထိုင္ၿပီးအေနြးဓာတ္နဲ႔ဇိမ္က်ပစ္လိုက္သည္။
Joonေဖ်ာ္ေပးတဲ့ေကာ္ဖီကလည္းအခ်မ္းဒဏ္ကိုကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔လံုေလာက္သည္။

Joonရဲ့အိမ္ကိုလာတိုင္းေနြးေထြးသလိုအၿမဲခံစားရသည္။

ေဘးနားမွာရိွတဲ့သူကိုအာရံုမေရာက္ပဲ အေတြး‌ေတြမ်ားေနတုန္း....

"ေပးမယ္ဆိုကြာ Seokkieရာ"

"ကိုကိုလို႔ေခၚရင္ ေပးမယ္ေလ"

လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ေဖာင္တိန္ကိုမေပးပဲညစ္ေနတဲ့
SeokJinကိုသူအသည္းယားလြန္းလို႔ဖ်စ္သာဖ်စ္ၫွစ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

သူအရမ္းလိုခ်င္ေနတဲ့ေဖာင္တိန္ေလးကိုဘယ္ကသြားရွာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း....Seokjinကဝယ္လာသည္။

ေဖာင္တိန္ကိုလိုခ်င္ေၾကာင္းေျပာဖူးေပမယ့္
အေသအခ်ာေျပာဖူးတာမဟုတ္ပဲ
အမွတ္တမဲ့ေတြ့ေတာ့ဒါေလးရရင္ေကာင္းမယ္လို႔‌သူ႔ေရ႔ွမွာေရရြတ္ျပရံုသာ..

"ငါကမင္းထက္အႀကီးေလ
အဲ့ဒါကိုအၿမဲSeokkie Seokkieနဲ႔
ငါလည္းတစ္ခါေလာက္ကိုကိုလို႔အေခၚခံခ်င္ဖူးတာေပါ့
Joonရ ေခၚေလ ေနာ္"

"ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဝယ္လာတယ္ဆိုၿပီး"

"မေခၚရင္မေပးဘူး
ညစ္တာမဟုတ္ဘူး Joonကလည္း
ငါလည္းၾကားခ်င္လို႔ပါဆိုကြာ ေနာ္ ေနာ္"

ဆိုဖာေပၚမွာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနရာကေနလက္ကိုေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ရင္ခြင္နားကိုေစြ့ကနဲပါလာသည္။

နားရြက္နားကိုကပ္လိုက္ၿပီး

"ပင္ပန္းလို႔အၿမဲေအာက္မွာေနရမျွဖစ္မယ္ဆိုၿပီး
အခုမွဘာလို႔ အထက္စီးေတြဆန္ခ်င္ေနတာလဲ....
ဟမ္"

နားနားကိုျဖတ္သြားတဲ့ေလ‌ေနြးေနြးေၾကာင့္လူကတုန္ကနဲ....