Widzę, jak znikasz i marnieje twe ciało,
Całe wątłe, sił również zbyt mało
Skóra papieru kolor przyodziewa
Samopoczucie też słabo się miewa
W lustrze widzisz nieistniejące kilogramy
Komentujesz wygląd każdej napotkanej damy
Wiecznie ci zimno, chłodne masz ręce
Ćwiczysz godzinami, ciągle pragniesz więcej
Lica już nie płoną, jakby świeca zgasła
Pod długimi paznokciami chowasz nadmiar masła
Mówisz "Tak mamo, zjadłam śniadanie"
Sprzedajesz zawodowo nieprawdy jak barszcz - tanie
Krzyczysz, że wolna wola jest ci odbierana
Kłamstwa teraz ważą więcej niż ty sama
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ten wiersz, w przeciwieństwie do podmiotu lirycznego, jest dosyć ciężki.
CZYTASZ
Więdnięcie
PoetryKwitną i rosną, wygrzewają w słońcu Gdy wody braknie, zapominają o gorącu Wtedy więdną Kwiaty w nas zasiane ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
