Tea and Coffee /Larry Stylinson

(4)

Malum şehit haberleri, korona vs çok aşamadığım için geç geldi.
:( üzgünüm.

Ve bu yüzden de berbat bir şekilde yazdım sanırm ...

Üzgünüm.

💠

Zayn'in uzunca bir süre öz geçmiş dosyası okunduktan, Harry'nin ayrıntısız eğitim hayatı dinledikten ve Niall daha çok takıntılı olduğu müzik gruplarından konuştuktan sonra Louis sadece adını söylemekle kalmıştı ve işin gerisini Niall yapmıştı. Böylece tanışma aşamasından sonra herkes Niall konusnda biraz korkarak birazda sinirli olarak adasına gitti.

Niall onları anlamıyordu, ne yani dört yıl aynı evde kalmayı planladığı insaları araştırmadan mı gelecekti bu eve!? Hayır bir de Louis'nin her şeyi ortadaysa Niall ne yapsın?!

Neyse bütün bu taşınma, çay veya kahve içme işleri üstüne ilk geceleri heyecanlı, düşünceli biraz da rahat geçmişti.

Özellikle Harry aşırı heyecanlıydı, Louis onu gıcık herifin teki olsada etkilemişti ve zavallı kıvırcık üniversite ya da site hakkında düşünmek yerine uykuya dalana kadar onun keskin mavilerini düşünmüştü.

Esmer oğlanda aynı kişi yüzünden geç uyumuştu ama Harry'nin aksine dışarıdan sakin ve her şeye hakim görünmenin üniversitede daha zor olacağını Louis sayesinde ilk günden anladığı için uyuyamamıştı. Herkes Tomlinson gibiyse işi vardı. Zayn eğerki istediği etkiyi yaratamazsa dünyadan silinmek için elinden geleni yapardı, bu yüzdende korkudan bir iki saat tavana bakmıştı.

Geceyi yeterince rahat geçiren bu durumda sadece Niall oluyor, kendisi elindeki nimetler için Tanrıya dua edip diğer insanları da unutmayarak biraz incil okumuştu sonra da sırıtarak bir iki defa yatakta dönüp hayaller kura kura uykuya dalmıştı.

Louis ise diğerlerinin aksine direkt uyumamıştı. O sabaha kadar oturup Jhenna'nın en son verdiği koleksiyonun geriye kalan takımını dikmekle uğraşmıştı. Bir iki defa dalgınlıkla iğneyi eline batırmış buna rağmen saçma bir şekilde yorgun olduğunu inkar ederek inatla işine devam etmişti. Yatağa girerse aklına neler geleceğini biliyordu, uykusuzluktan ölse de zaten uyuyamayacaktı. O yüzden hiç yatağa girmemişti gözleri ağrıdan kaşınana kadar yani.

Seher vakti esen serin rüzgar, bulutsuzlaşan gökyüzü ve yakın sokaklardan yükselen kuş sesleri eşliğinde yeni bir eğitim yılı başlıyordu. Bir hafta sonra okulun açılmasıyla da tam dört yıl süreceği planlanan bu ev arkadaşlıkları da resmiyete dökülüyordu yani.

"Hayatımın en güzel olması gereken yıllarımın geçtiği yere bir bak?"

Saray yarısı.

Louis açık balkon kapısından uçuşan tül perdeden görünen kadarıyla açık mavi gökyüzüne aynı o gök gibi açılan kendi mavi gözlerini dikti. Kocaman yatakta dümdüz yatıyor yan tarafında kalan balkondan çekmiyordu bakışlarını. Yorgundu, bir süre sonra öbür tarafına dönüp tüm gece elleriyle yaptığı bordo renkli kadın takım elbisesine baktı. Yakaları seksenlerden fırlamış gibi uzun ve sivriylen beli ellili yılların şişkin elbiselerinden alınmış gibiydi. Eteği ise diz bölgesine kadar daralmıyordu bile.

Bir insan neden böyle bir şey çizer ve giymek ister bilmiyordu ama o sadece işini yapıyordu bu yüzden bir de onu düşünmekle uğraşmadı Louis.

Kısacası gökler açılıp siyahı maviye bırakırken başka bir mavi kapanıyor yerini karanlığa bırakıyordu.

Zayn hariç herkes için öğlene kadar sürmüştü bu karanlık. Ama bilirsiniz, o hep ilk olmalı. Uyanma konusunda da. Bu yüzden onu yaz tatilinin son haftasında sabahın köründe kalktığı için suçlamayın.