She didn't knew...

13

Pov Monica.

Nadat iedereen weg was na de dienst, gingen we uit eten. Het was heerlijk, maar ik had niet echt honger. Mijn ouders zaten in mijn gedachten waardoor ik niks wilde. Het liefst wilde ik nu gewoon naar huis. 'Smaakt het niet?' vraagt Sabrina die naast me zit. Ik schud mijn hoofd en sta op van tafel. 'Sorry jongens.. Ik wil even alleen zijn.' zeg ik en loop weg. Weg van alles. Weg van iedereen. Voor ik het zelf doorheb waar ik heen loop, sta ik voor mijn huis. Er zijn geen agenten meer, alleen het lint hangt er nog. Ik pak mijn sleutel en open de deur. Het ruikt nog precies zoals het altijd rook. De fotolijstjes aan de muur geven me  herinneringen. Ik loop naar de slaapkamer van mijn ouders. De dekens liggen nog netjes op het bed, samen met alle kussens. Ze zullen hier nooit meer zijn, en eerlijk gezegd, denk ik ook niet dat ik hier nog vaak zal zijn. Mijn telefoon trilt in mijn jaszak. Shawn belt.

M: Hey.

S: Waar ben je? Ik ben bezorgd.

M: Ik ben thuis.

S: Ik kom eraan.

Zonder dat ik iets kan zeggen, heeft hij al opgehangen. Ik loop naar de badkamer, en kijk in de spiegel. Tranen lopen over mijn wangen, maar ik heb dit niet doorgehad. Mijn make-up zit overal, maar ik heb geen fut om het weg te halen. Het heeft geen zin, want ik huil toch alleen maar. 'Moon?' hoor ik van beneden. Shawn is hier. Ik loop de trap af, en zie Shawn in de hal staan. Zodra hij mij ziet, komt hij op me af en spreid zijn armen. Ik loop direct naar hem toe en begraaf mijn gezicht in zijn shirt. 'Shhht.. Ik ben bij je.' zegt hij zachtjes. Ik laat mijn tranen de vrije loop, en ik voel Shawn zachtjes over mijn rug wrijven. 'Ik heb nagedacht' zeg ik. Shawn haalt zijn armen van mijn rug, maar houdt me nog steeds stevig vast. Hij kijkt me aan met een vragend gezicht. 'Ik ga het huis verkopen.'

Pov Cameron

Nadat Monica uit het restaurant weggegaan is, zijn Sabrina en ik naar mijn huis gegaan. We zitten samen op de bank na te praten over vandaag. 'Ik ben benieuwd hoe het nu met ons allemaal verder gaat. Het is echt een zware week.' zegt Sabrina terwijl ze tegen me aankruipt. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar tegen me aan. 'Het komt allemaal goed. We moeten elkaar nu gewoon extra steunen. Nog een paar dagen en dan hebben we de volgende begravenis.' 'Klopt, maar ik ben bang dat Monica het niet aankan. Het is ook echt niet makkelijk om zo je moeder te vinden.' ik schud zachtjes mijn hoofd. Ik geef Sabrina een kus op haar hoofd. Ze kijkt me aan. 'Waar had ik dit aan verdient? Waar heb ik jou aan verdient?' vraagt ze. 'Die kus is omdat je zo lief bent, en zorgzaam. Je bent bezorgd om Moon, en ik weet zeker dat ze dat waardeert. En waar je mij aan hebt verdient? Door jezelf te zijn. Je bent het leukste meisje wat ik ooit heb ontmoet. Je bent zo lief, aardig, zorgzaam, en het belangrijkste: je bent jezelf. De meeste meisjes die me leuk vinden willen me alleen maar voor de fame, maar jij bent anders. Ik voel het. Het voelt goed.' zeg ik oprecht. Ze gaat een klein stukje bij me vandaan zitten en kijkt me recht aan. Langzaam komen onze gezichten dichter bij elkaar en onze lippen raken elkaar. Na een tijdje trekken we beide terug.' Ik hou van je Cam.' zegt ze. 'En ik hou ook van jou.'