She didn't knew...

18.

Pov Monica.

Nadat we het vuur hebben uitgemaakt, zijn we naar bed gegaan. 'Bedankt voor vandaag, Shawn. Ik had dit echt met niemand anders willen doen.' 'Stop nou is met me bedanken. Ik doe alles voor je. Echt alles. Al wil je morgen naar Parijs, ik regel het. Geen idee hoe, maar ik regel het.' Ik geef hem een kus en ga dichterbij hem liggen. Ik voel hoe hij zijn arm om me heen slaat, en al snel val ik in slaap.

** VOLGENDE DAG **

Ik word wakker van het zonlicht dat in mijn gezicht schijnt. Shawn ligt heel zachtjes te snurken, wat ongelooflijk schattig is. Ik sta zachtjes op uit bed, en pak mijn badjas. Als ik deze aan heb gedaan, loop ik naar beneden. Ik open de deur van het huisje, en ga op één van de ligbedjes zitten. Ik kan aan dit uitzicht wel wennen! Heerlijke koude bries, prachtig, helder water en mooie kleine golfjes op het water. Het is ook echt lekker rustig hier. Ik voel me echt afgezonderd van de wereld, alsof ik de enige ben die nu op deze wereld is. Zo stil is het, het enige wat ik hoor, is een meeuw die loopt te krijsen en de golven op het water. 'Ik ben me rot geschrokken!' hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk naar de jongen achter me in de deuropening van het huisje. 'Hoezo?' 'Ik was je kwijt. Ik dacht dat je weg was!' Ik sta op van het bedje en loop naar hem toe. 'Onthou alsjeblieft, dat ik nooit van je weg zal lopen. Tenzij je het heel bont maakt, maar ik ga niet weg. Echt niet.' en sla mijn armen om hem heen. 'Nu voel ik me weer goed. Zullen we zo zwemmen na het ontbijt?' vraagt hij. 'Is goed. Wat eten we?' 'Jij ook met je eten. Jij hebt altijd honger!' 'Dat is een belediging! Meisjes hebben altijd honger! Laat me!' en ik sla mijn armen over elkaar heen. 'Nou vooruit dan maar, dramaqueen. Ga maar zitten, dan pak ik het eten.' en voor ik iets kan zeggen, is hij al naar binnen.

Na dat we klaar waren met zwemmen, hebben we onze spullen ingepakt, en zijn we naar huis gereden. 'Hoe was jullie nachtje weg?' Vraagt Karen. 'Beter kon niet! Ik ben zo blij dat we even wegkonden van alles, en elkaar nog wat beter hebben leren kennen. Het voelde al goed tussen ons, maar nu nog beter.' antwoord ik. 'Kan ik al aannemen dat ik een nieuwe schoondochter heb?' hoor ik Manuel roepen vanaf boven. 'Pap!' roept Shawn. Mijn wangen kleuren licht rood, en dat gaat niet onopgemerkt. 'EINDELIJK! Je hoorde al bij de familie, maar nu echt!' En Karen slaat haar armen om me heen. Manuel komt de trap afgerend en slaat ook zijn armen om me heen. 'Welkom bij de allergekste familie die je je voor kan stellen!' roept hij vrolijk. Ik lach om hem en bedank hen beide. 'Ik ga even de spullen mee uitpakken, en dan ga ik naar het oude huis. Er komt dalijk iemand om het huis te checken, om te kijken hoeveel het opleverd.' ze knikken en Shawn en ik lopen naar boven. Zodra we klaar zijn, gaan we naar het oude huis.

Pov Shawn.

Ik stap de auto uit samen met Monica, en laat mij oog nog een keer op het huis vallen. Het is een mooi huis, maar zo ongelooflijk groot. Er komt een man aangelopen met een grote map in zijn hand. 'Hallo, mijn naam is Christian Becker. Ik had begrepen dat u dit huis te koop wilde zetten?' vraagt hij. Monica knikt. 'Ik wil inderdaad dit huis verkopen. Mijn ouders zijn allebei overleden, en ik kan voorlopig bij mijn vriend inwonen.' Het voelt nog zo raar om haar te horen zeggen dat ik haar vriend ben. 'Nog gecondoleerd. Ik zal met u meelopen, en daarna een berekening maken.' Monica opent de deur, en ze geeft Christian een hele rondleiding door het huis. Na ongeveer een kwartiertje staan we weer in de hal beneden. 'Ik ga even een berekening maken. Heeft u een paar minuten?' we knikken en lopen nog een keer naar boven. 'Het voelt raar dat ik binnenkort niet meer in dit huis woon, maar het is beter zo. Ik kan hier niet alleen wonen, want ik ben nog te jong om dit alleen te doen. Ik heb ook weinig geld om alles te kunnen onderhouden, dus het gaat gewoon niet.' Ze heeft tranen in haar ogen staan, en ik sla mijn armen om haar heen. 'Het komt goed. Samen komen we hier doorheen. We hebben goede vrienden, die ons ook steunen.' bemoedigend kijk ik haar aan. Ze knikt. 'Ik ben klaar. Waar zijn jullie?' horen we van beneden. We lopen snel naar beneden en zien Christian in de hal op ons wachten. 'Ik ben blij jullie te mogen melden dat dit één van de duurste huizen uit deze wijk is, dus u krijgt een redelijk groot bedrag voor het huis. Ik schat het op ongeveer 2 miljoen.' Mijn mond valt ervan open, en Monica kan het ook bijna niet geloven. 'Zal ik het huis te koop aanbieden?' vraagt hij. Monica knikt, en geeft Christian een hand. Ik geef hem ook een hand en dan loopt hij weg. 'Wow! Ik kan gewoon miljonair worden!' 'Ik ben zo trots op je! Was ik natuurlijk al, maar dit bedrag is ongelooflijk veel!' ze knikt, en slaat haar armen om me heen. Ik sla ook mijn armen om haar heen en geef een kus op haar haar. 'Zullen we teruggaan naar jou, en ze het nieuws vertellen?' vraag ik. Ze knikt en loopt het huis uit. Ik loop er achteraan, en sluit de deur. Ik open de auto en neem plaats achter het stuur.