Benim de zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok, hiç umudum yok. Ama bil ki farklı bir hayaldi. İşkenceydi bazen, bazen çok güzeldi. Ama anlıyorum sesinden, kurtulmuşsun sen nokta konmuş, bitmiş en güzel hikâyem.
Yine kızıl saçlarım ve ben. Hiç sevmiyordum onları.Herkesin beğenmesi bana olan eziyetini değiştirmiyordu maalesef. Bugün okulda konferans vardı. Tüm dünyada ün salmış Devran KARABULUT. Elbette çok kez duymuştum fakat hiç görmemiştim. Oda arkadaşım Erva ve hayal uyuyordu. Dün gece bardan sarhoş gelmişlerdi. Hemde zil zurna. Onlarla aynı bölüm aynı sınıftaydık ikiside çok zekiydi fakat çalışmak yerine bar, cafe gezmeyi tercih ediyorlar final haftası bendeki notları alıp barajı geçiyorlar. Bende tüm sene çalışıyordum. Evet çok da hoşuma gitmiyor bu ama annemin bana olan inancı ve ölmeden önce babama annemin yanında verdiğim söz bana bunları yapamamı gerektiriyordu.Okul birincisiydim son iki yıldır. Ve günün en güzel kısmı ödül olarak Devran KARABULUT ile baş başa konuşma imkanı vereceklerdi. Bu muhteşem bir şeydi. Makyaj yapmak istesemde bu konuda bildiğim tek şey yüzüme sürülmesi gerektiğiydi. İşin ustası Erva da uyuduğuna göre yine aynı şekil devam edeceğim. Bugün biraz daha özenli olmalıydım. En azından bir etek giyebilirdim. Ve bide beni gösterecek bir tişört. Ama asla spor ayakkabılarımdan vazgeçmem. Neyseki hazırdım. Ve artık yola koyulma zamanı...
DEVRAN dan..
Zehir gibi olan hayatımın bir günü daha başladı. Bugün üniversitede konferans verecek ayrıca okul birincisiyle sohbet edecektim. Banyoya girip işlerimi hallettim. Saçıma şekil verdim birde lacivert takım son olarak iki fıs parfüm tamamdır. Yol üstünde kahvaltımı yapardım ne de olsa. İşim gücüm yok bide bücürlerle uğraşacağım. Dekan dedemin arkadaşı olunca kırmak istemedim. Hadi konferans neyse de okul birincisi beni napsın ben onu ne yapayım ki. Olmuşla ölmüşe çare yok o üniversiteye gidilecekti. Ayriyeten 4 toplantım daha vardı. Arabaya binip yola çıktım. Yol üstünde kahvaltı yapıp üniversiteye gittim ve başlıyoruz.
Destandan...
Okula vardığımda önce beni süzdüler "sen etek giyermiydin" dercesine neyse ki çok üstünde durmadılar. Herkeste heyecan vardı. Neticede koskoca Devran KARABULUT geliyordu. Konferans salonuna geçtik ve dekanla beraber içeri girdiler. Önce muhteşem bir koku yayıldı etrafa. Sonra dikkatlice inceledim görünüşünden bile belli pahalı efso takımı ve özenle taranmış saçları. Ben ne diyordum böyle. Hayatım boyunca hiç bir erkeğe böyle bakmamıştım ne oluyordu bana. Ve artık odaklanmaya başarmış onu dinliyordum o muhteşem erkeksi sesini. Bugün ben cidden iyi değildim.
DEVRAN dan..
Okula varınca dekanla buluşup konferans salonuna geçtik. Salona girince şöyle bir baktım hepsinin yüzü boya badana kızlar gevşek gevşek bana sırıtıyordu. Erkekler bir yandan bana ters ters bakıyordu. İçimden derin bir offff çektim. Konferans verirken gözüm birine takıldı kızıllığıyla aklımı başımdan alan bir kız bana bakmayıp dediklerimi not ediyordu. Şuan ki tek isteğim o kızın okul birincisi olmasıydı. Ama olamaz olmamalı ben birine ilgi duyamam. Yasaklar kurallar çiğnenmeye mahkum değildir. Zorda olsa tekrar konsantre oldum. Kafam o yöne gitmek için extra çaba veriyordu resmen. Tam iki saat olmuştu başlayalı. Herkese teşekkür edip okul birincisine olan merakımı durduramayıp kızıl güzele sordum. "Bakar mısınız okul birincisiyle görüşmem gerekiyor da rica etsem gösterebilir misiniz?" deyince bana şaşkın şaşkın baktı ve kendine gelip kekeleyerek"be... Benim "dedi. Neden başka bir şey dinlememiştim ki ben....
