De witte wolf

hoofdstuk 16 pannekoeken

HOOFDSTUK 16
#Dylan
Ik ga onze kamer in, en zie Skylar onder de dekens slapen met kleren aan.
Ik lach stilletjes.
Ik ga naast haar liggen, en doe een arm beschermend rond haar.
Ze zou het toch niet leuk vinden als ik haar omkleed.
Na een tijdje val ik ook in slaap.

Een paar uur later.
Ik kijk op de wekker, het is 9 uur.
Ik rek me uit, en kijk naast me.
De vroege vogel is er al uit.
Ik lach in me zelf.
Ze is veel te actief.
Ik sta op, en kleed me aan in de badkamer.
Ik doe een jeansbroek aan met een zwart T-shirt en een lere jasje.
Dat zou Skylar wel mooi vinden he.
Ja dat denk ik ook.
Da's lang geleden dat je met me praat Black.
Yep.
Kom we gaan naar beneden naar onze actieve mate.
Jaaaaaa.
Ik lach en sluit de mind-link met mijn wolf af.
Ik loop naar beneden, en zie Skylar koken.
Ik lach terug in me zelf.
Hopen dat ze beter kookt dan mij.
Ik loop naar haar toe, en ga achter haar staan met mijn handen op haar heupen.
"Wat maak je schoonheid?"
Ik zie haar blozen.
Oooo dat is zo schattig als ze bloost.
Ik mmm maak pannenkoeken.
"Hmm lekker."
Ze lacht en zet de pannenkoeken op tafel.
Laura, Yana, Emma, Finn, Jack en Mike komen aan gelopen.
Iedereen gaat aan tafel zitten, en eten een pannenkoek op.
"Omg hmm dit is zo lekker hmm."
Je hebt gelijk Dylan, deze pannenkoeken zijn zo lekker.
Skylar dit is zo hmm lekker, hoe kan je zo goed koken?
Ik had dit vroeger geleerd van mijn p-papa.
Ik zie dat ze het moeilijk heeft, daarom verander ik het onderwerp.
"En ga je straks een keer naar je mama?"
Ze knikt.
"Wil je alleen gaan, of met mij?"
Met jou.
Ik knik.
Na een uur eten was iedereen klaar.
De jongens gingen trainen met de meiden, en ik en Skylar gaan naar haar mama nu.
Ik loop met Skylar naar het pack-huis.

#Skylar
We zijn bij het pack-huis aangekomen.
Ik zie mijn mama buiten al wachten op ons.
Ik loop met Dylan naar haar toe.
"Hoi mam."
Hallo.
"Wil je me vertellen wat er is gebeurd met pap?"
Ja, maar kom mee dieper het bos in.
Ik knik.
"Mag Dylan mee?"
Mmm het liefste niet.
Ik kijk naar Dylan.
Het is niet erg, ga maar.
Ik knik, en loop met mijn mama dieper het bos in.
Tot we ergens stoppen, bij een speciale plek.
Ik kijk rond me heen, ik zie speciale bloemen.
En ik zie 1 speciale boom.
"Waar zijn we?"
Op een magische plek.
Ik kijk mijn mama aan.
"Wat doen we hier?"
Daar zul je nog wel achter komen.
Raak die boom aan.
Ik knik, en raak de boom aan.
En dan....
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Tam tam tam.
En is het spannend???
Groetjes huskyzot.