De witte wolf

hoofdstuk 31 mama?

HOOFDSTUK 31
Mijn wereld stort ineen.
Je weet niet wat ik zag, ik zag iets wat ik nooit verwacht had.
"Mama?"
Tranen rollen over mijn wangen.
Ik zie, ik zie mijn mama.
Mijn mama ligt dood op de grond.
Het is hier een heel bloed pad.
Er liggen wel 40 mensen dood op de grond.
Ik loop naar mijn mama, en stort ineen.
Ik gil het uit.
"MAMA WORD WAKKER PLSSS."
Er rollen duizende nee miljarden tranen over mijn wangen.
Ik ga huilend naast mijn mama liggen.
Ik voel dat iemand me optilt.
Ik slaag de persoon tot hij me terug op de grond laat zitten.
Ik kruip terug naar mijn mama, en knuffel haar huilend.
"M-mama v-verlaat me n-niet p-p-plsss."
Skylar kom we gaan naar huis.
Ik schud snel mijn hoofd.
Skylar kom.
Ik schud terug mijn hoofd, maar ik voel dat Dylan me op tilt.
Ik gil, en slaag maar niks helpt.
"L-laat me los p-plsss."
Hij zegt niks, en loopt naar huis.
Als we thuis aankomen, kijkt iedereen me bezorgt en verward aan.
Wat is er gebeurd?
Ik zeg niks, en ga uit de greep van Dylan.
Ik loop huilend naar mijn kamer.
Ik schot tegen de deur en muren, maar niks helpt.
Ik gooi mijn bureau om ver, en ga snikkend in een hoekje zitten.
"M-mama i-ik m-mis je n-nu al."
#Dylan
Ik hoor gebonk en gehuil boven.
Ik wil haar niet zo zien.
Ik ga op de bank zitten, en begin te vertellen.
"Kijk we liepen langs het pack-huis en zagen ineens haar mama dood op de grond liggen."
"En ik heb nog mind-link's gekregen dat er nog mensen en zelfs kinderen vermoord zijn."
"We zijn aangevallen geweest."
Door welke pack?
"Dat weten we niet, maar ik denk zelfs dat het rogue's waren."
Iedereen kijkt bezorgt naar mij.
Arme Skylar, nu heeft ze geen familie meer.
Ik knik.
"Ik ga even bij haar kijken."
Ik loop naar boven, en doe de deur van de kamer open.
Ik zie dat haar bureau op de grond is gegooit, en er liggen stoelen om ver gegooit.
Ik zie Skylar in een hoekje op de grond zitten.
Ik loop naar haar toe, en ga naast haar zitten.
"Skylar gaat het?"
Ze knikt haar hoofd nee.
"Skylar ik vind het echt erg voor je."
Ze knikt, en kijkt me met rode ogen aan.
Het doet me zo veel pijn om haar zo te zien.
Ja mij ook.
Ow hey Black.
Hey, kom we laten haar even alleen.
Ja dat heeft ze nodig kom we gaan.
"Skylar wil je even alleen zijn?"
Ze knikt.
Ik knik, en loop weg.
"Ik zie je straks wel weer."
Ik loop naar beneden, en ga met een plof in de zetel zitten.
Ik zucht.
Arme Skylar, ik vind het zo erg voor haar.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Arme Skylar.😭😭😭
Groetjes Huskyzot.